Ήθελα να

Θα ήθελα να περάσει μια μέρα χωρίς τρυφερή θλίψη, σε ένα λευκό κρεβάτι, απλωμένο χωρίς δύναμη, με ατημέλητα μαλλιά μάταια... Δεν νιώθεις ότι είσαι άχρηστος;
Ή ότι η σκοπιμότητα για την οποία οδηγούσες τα όνειρά σου σε ένα ημι-ακρωτηριασμένο πόδι και ο άλλος ζηλεύει τον παραλογισμό της μοίρας και σταματά να λειτουργεί με συμπάθεια. της κασέτας, της οποίας η φωνή μας αρέσει να ερμηνεύουμε, αντηχεί σε όλο το φως Έγινε σκοτάδι ανεξάντλητο, είχα ανάγκη από έναν ανόητο που δεν ξέρει ούτε αγάπη ούτε πατρίδα.

Κυνηγούσα αδιαμφισβήτητα λόγια και δεν υπήρχε ούτε στήριγμα γι' αυτό, ξεχνώντας τα πάντα με τη θέλησή μου και παριστάνοντας τα καλά για την πατρίδα.

Ο καθένας από εμάς βλέπει κάτι σε μια καρδιά που συρρικνώνεται και ατροφεί, και νιώθουμε ότι το στομάχι διαβρώνεται όταν λάμπει στο μυαλό μας λίγα από τα waw, και ένα σπρέι διάσπαρτων ειδήσεων, και ένα τρυφερό σπίτι της ημιτελούς καλόγριας.