Ο θάνατος του πρεσβευτή της ανθρωπιστικής βοήθειας, του παιδιού Ritaj Al-Shehri

Με θλιμμένη φωνή και δάκρυα πόνου και μαγείας, ο πατέρας του παιδιού, Retaj Al-Shehri, πένθησε την κόρη του, την πρέσβειρα της ανθρωπότητας, λέγοντας: Θεέ μου, μαρτυρούμε την υπομονή μας στον χωρισμό της, αφού ενέπνευσε τους ανθρώπους με την ιστορία και την επιμονή της και να ξεπεράσει τη δυσκολία της σπάνιας ασθένειάς της.

Ο Al-Shehri είπε στη συνέντευξή του στο Al-Arabiya.net: Ο Retaj πέθανε μετά από 14 χρόνια ταλαιπωρίας από μια σπάνια, γενική ασθένεια στο σώμα, η οποία δεν έχει θεραπεία. Και άλλαξε το χρώμα ολόκληρου του σώματος και του θυρεοειδούς αδένας.

Περιέγραψε τη ζωή της ως «βάσανο» και είπε: Από τότε που έφτασα στην ηλικία των 9 μηνών, υπέφερε από υψηλή θερμοκρασία και μετά από εξέταση στο νοσοκομείο, ανακαλύφθηκε η ασθένεια και ενημερώθηκε ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή και ότι υπέφερε από αφυδάτωση.

Και πρόσθεσε: «Δεν είχαμε καμία επιθυμία να δημοσιεύσουμε την ιστορία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά η επιμονή της να χαμογελάσει μας έκανε να τη στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις, σε εκτίμηση και σεβασμό για το ανθρωπιστικό μήνυμα που μετέδιδε στους ανθρώπους.

 υποφέροντας από την αρχή

Η Retaj δεν ζούσε όπως τα άλλα παιδιά. Ένας σωλήνας οξυγόνου ήταν συνδεδεμένος μαζί της, που την εμπόδιζε να παίξει και να κινηθεί. Παρόλα αυτά, άντεξε με θάρρος στη μάχη της ζωής και το μήνυμά της απελευθέρωσε λευκά περιστέρια και μηνύματα χαμόγελου και ελπίδας. Παρόλο που η ασθένεια διέκοψε τη ζωή της και τις σπουδές της, έκανε υπομονή και σκόρπισε ελπίδα και αισιοδοξία όπου κι αν πας.

Ο πατέρας της «Ρετάι» σταμάτησε να μιλάει για μια στιγμή για να ξεπεράσει τα δάκρυα της θλίψης και του πόνου, να επιστρέψει και να προσευχηθεί: Είθε ο Θεός να την τοποθετήσει στον υψηλότερο παράδεισο.

μαζί ό,τι κι αν γίνει

Και συνέχισε λέγοντας: «Μακάρι να είχα ακούσει τη φωνή της, καθώς ήταν σε κώμα για 25 μέρες, και μια φορά ξύπνησε ξαφνικά και έδειξε με τα δάχτυλά της σε εμένα και τη μητέρα της, σαν να έλεγε ότι είμαστε μαζί. ό,τι κι αν συμβεί, και ήταν χαρούμενη που μας είχε κοντά της, και αυτή ήταν η τελευταία μας υπόσχεση σε εκείνη, και είδαμε το τελευταίο χαμόγελο και επέστρεψε στο κώμα».

Και ολοκλήρωσε την ομιλία του: «Είμαστε υπομονετικοί και περιμένουμε τους μισθούς, καθώς υπέφερε από έλλειψη οξυγόνου και σοβαρή ταλαιπωρία από τεχνητή αναπνοή, ρινίτιδα και ιγμορίτιδα, και επώδυνα και θλιβερά πράγματα και λεπτομέρειες, αλλά φύτευε ένα χαμόγελο παντού, είθε ο Θεός να τη συγχωρέσει και δόξα στον Θεό για το διάταγμα και το πεπρωμένο Του».