یک پرستار از خط اول دفاعی داستان خود را در مورد همه گیری کرونا تعریف می کند

2021: شاهد سال 2020 ظهور قهرمانان زیادی در خط مقدم که بخشی از موفقیت ما در غلبه بر این مصیبت با فداکاری های خود بودند تا با نوع دوستی از جامعه و امنیت خود محافظت کنیم. پرستار زینب احمد فهیم لحظه ای را به یاد می آورد که تصمیم گرفت کار خود را در این مأموریت بشردوستانه آغاز کند که چند دهه پیش او را از او جدا کرده بود، لحظه ای را که در بیمارستان کنار تخت پدرش می نشیند و حیرتش آمیخته با تحسین پرستاران را به یاد می آورد. فداکاری و اخلاص در حفظ جان مردم و احترام فراوانی که از جانب بیماران، خانواده‌هایشان و تمامی کادر درمانی برای آنان قائل بود.

زینب می‌گوید: «پدرم همیشه می‌گفت فرشتگان اطراف پرستاران را گرفته‌اند. او آرزو داشت که یکی از دخترانش پرستار شود. همه خواهرانم در زمینه بازرگانی و تجارت تخصص داشتند، اما من به آرزویش رسیدم.»

دفتر فخر الوطن از زینب 52 ساله پس از گذراندن بیش از سه دهه کار به عنوان پرستار در امارات به عنوان بخشی از افتخار دفتر و حمایت از قهرمانان خط مقدم برای تلاش های استثنایی آنها تجلیل کرد. برای محافظت از سلامت مردم در طول همه گیری کووید-19.

زینب (س) در کنار اعضای مختلف کادر پزشکی، کادر درمانی و کارکنان مختلف خط اول دفاعی کشور، به ویژه با توجه به گسترش روزافزون موارد ابتلا به اچ‌آی‌وی، با توجه به ساعات کار و فعالیت خود، وقف کار خود هستند. فداکاری های زندگی خانوادگی آنها برای کمک به دیگران ادامه دارد.

زینب در خصوص روزهای ابتدایی شیوع این بیماری می‌گوید: «طبیعی بود که وقتی شیوع ویروس کووید-۱۹ اعلام شد، خودم را وقف خدمت به بیمارانم کنم. مانند بسیاری از مردم، من آنقدر شوکه شده بودم که قبلاً چنین وضعیتی را ندیده بودیم. هر روز اطلاعات و جزئیات جدیدی در مورد بیماری جدید در اختیار ما قرار می‌گرفت و همین امر باعث می‌شد که ما به اندازه بیماری ناشی از خود بیماری ترس داشته باشیم.»

و ادامه می دهد: زمانی که بیمارستان ام القوین اولین موارد مشکوک به عفونت را به من اطلاع داد، بلافاصله اقدامات لازم را انجام دادم، بنابراین با بیمار تماس گرفتم و او را به خودم معرفی کردم و جزئیات مربوط به ابتلا به کووید را به او توضیح دادم. ویروس -19 و از او در مورد علائمی که دارد پرسیدم و او به من گفت که از ارتفاع خفیف رنج می برد و در دما و نتیجه معاینه مثبت بود مجبور شدیم او را به قرنطینه ببریم و تشکر کنیم. خدایا حال بیمار خوب شده است و ما همچنان در حال تبادل پیام با او هستیم.

زینب از تجربه طولانی 31 سال پرستاری خود در امارات برای مقابله با این بیماری همه گیر استفاده کرد. او ابتدا به مدت هفت سال در بیمارستان القاسمی شارجه در بخش اورژانس و حوادث کار کرد، سپس برای کار در مرکز کنترل بیماری های عفونی در مجتمع پزشکی پیشگیری در امارت ام القوین نقل مکان کرد و در آنجا مشغول به کار شد. تا این لحظه مسئولیت نظارت بر کلیه بیماری های عفونی در امارت و همچنین نظارت بر واکسیناسیون ها و بیماری های واگیر را بر عهده دارد که در مواجهه با کووید-19 به نفع آن بوده است.

زینب به کارهای مستمری که به او محول شده اشاره می کند، می گوید: «شب را از روز تشخیص ندادیم. به لطف خداوند متعال لحظه ای ترس نداشتم، مخصوصاً که به کار با بیماری های عفونی عادت کرده ام، استراحت می کردم تا بیماران بهبود پیدا کنند. همکاران و مافوق از من تعریف و تمجید می کردند و به من احساس مهم بودن می دادند و به من می گفتند: یالا زنوبا... انشاالله. آنها روحیه مرا در زمانی که بیشتر به آن نیاز داشتم بالا بردند.»

زینب می‌خواست این اعتبار را به خانواده‌اش بازگرداند، بنابراین از شوهرش به خاطر تحمل کار او از خانه و آزاد کردن او برای مقابله با بیماری همه‌گیر تشکر کرد. گاهی غذا خوردن را فراموش می کردم و نمی توانستم از آنچه در خانه ام با خانواده ام می گذرد چشم پوشی کنم. وقتی به خانه می آمدم، در یک اتاق جداگانه می ماندم و از یک حمام جداگانه به عنوان پشتیبان استفاده می کردم. من تا آنجا که ممکن بود به دعا ادامه دادم.»

زینب با درک اهمیت گسترش آگاهی در بین افراد جامعه و آموزش آنها در مورد این بیماری، اضافه کاری در اماکن عمومی انجام داد و در آنجا به مراکز خرید و دفاتر رفت تا مردم را در مورد راه های پیشگیری از کووید-19 آگاه کند و همچنین به کمپ های ساختمانی رفت. برای ارتقاء آگاهی در مورد راه های جلوگیری از عفونت. ایثار شدید او به کارش باعث شد که به عنوان بخشی از تلاش این دفتر برای حمایت از قهرمانان خط اول دفاعی مانند زینب (س) و زینب (س) از سوی رهبران کشور و تجلیل از دفتر غرور ملی به او تجلیل شود. برای نشان دادن قدردانی جامعه از آنها.

زینب درباره این افتخار می‌گوید: «از قدردانی از مشارکت ما توسط این شخصیت‌های برجسته و مهم بسیار متاثر شدم. من فقط یک پرستار هستم که می خواستم به مردم کمک کنم، اما آنها از کار من قدردانی کردند. من بسیار افتخار می کنم که می توانم امیدهای پدرم را برآورده کنم کمک به بهبودی بیماران احساس زیبایی است که هیچ کلمه ای نمی توان آن را توصیف کرد. شما نسبت به این افراد احساس مسئولیت می کنید.»