پرنسس مارگیت، خواهر الهی ملکه الیزابت

پرنسس مارگیت، زیبارویی که بین طرفداری و بی پروایی جان خود را از دست داد. او نه می دانست چگونه عشق را مانند خدایان زندگی کند و نه می دانست چگونه با رواقی بودن شاهزاده خانم ها رفتار کند. او طعم شیرینی هر دو را نچشید. عادت داشتن.

 مردان برای شاهزاده مارگارت فقید بریتانیا آمیزه‌ای از شادی، درد و رسوایی را در زندگی‌ای که بین جستجوی عشق و تعهد به وظیفه در هم پیچیده بود، به ارمغان آوردند.

از جمله خلبان پیتر تاونسند، که او نتوانست با او ازدواج کند، زیرا او طلاق گرفته بود، عکاس آنتونی آرمسترانگ-جونز، که با او ازدواج کرد و ازدواجش به طلاق انجامید، و باغبان رودی والن، که هم سن پسرش بود.

تا زمان تاجگذاری خواهرش ملکه الیزابت در سال 1953، هیچکس از احساسات مارگارت نسبت به تاونسند، کاپیتان ظریف نیروی هوایی، خبر نداشت. میلیون ها نفر شاهد بودند که شاهزاده خانم جوان لکه ای را از روی کت تاونسند پاک می کرد که کاملاً علاقه خاص او را به او نشان می داد. اما تاونسند که برای دربار سلطنتی کار می کرد، مطلقه بود و بنابراین برای ازدواج با خواهر ملکه مناسب نبود. کاخ او را به بروکسل منتقل کرد. در سال 1955 مارگارت مجبور شد این اعلامیه غم انگیز را خطاب به ملت بفرستد: "می خواهم اعلام کنم که تصمیم گرفته ام با کاپیتان پیتر تاونسند ازدواج نکنم، زیرا با آگاهی از این واقعیت که ازدواج مسیحی مجاز نیست و با آگاهی از وظایف خود در قبال کشورهای مشترک المنافع، تصمیم گرفته ام که ازدواج نکنم. من تصمیم قاطعانه ای گرفته ام که این ملاحظات را بالاتر از همه چیزهای دیگر قرار دهم."

مارگارت علیرغم غم و اندوه عمیق خود آگاه بود که تکمیل این ازدواج از نظر موقعیتش در خانواده سلطنتی و همچنین درآمدش برایش گران تمام می شود. سر ادوارد فورد که منشی خصوصی پدر مارگارت، پادشاه جورج ششم بود، در مصاحبه‌ای گفت: «من گمان می‌کردم که تاونسند شاهزاده مارگارت را آنقدر که او را دوست دارد دوست ندارد.» تاونسند در سال 1995 در سن 80 سالگی درگذشت.

سپس عکاس آرمسترانگ-جونز آمد که در سال 1960 با مارگارت ازدواج کرد و لقب ارل اسنودون را به او دادند. او یک بار با تحقیر حرفه سابق خود به عنوان عکاس گفت: "شما فقط زمانی عکاس می شوید که بتوانید عکاس شوید. نقاش بدی هستند." مارگارت دو فرزند از او داشت، اما آرمسترانگ-جونز برای انتقال از زندگی غیر عادی سابق خود به محدودیت های زندگی عمومی دشوار بود. هجده سال پس از مراسم عروسی خیره کننده آنها در کلیسای وست مینستر، طلاق در میان علاقه زیاد رسانه ها اتفاق افتاد.

این شاهزاده خانم خسته هیچ ربطی به تصویر شاهزاده خانم پر زرق و برق دهه پنجاه و شصت نداشت، شاهزاده خانمی که دیلی میل آن را «پر از هیجان و اشتیاق برای شادی و شادی» توصیف کرد.
زندگی او از زمان تولدش در 21 آگوست 1930 در قلعه گلمیس اسکاتلند پر از فراز و نشیب بوده است. مارگارت شش ساله بود که پدر و مادرش، پادشاه جورج ششم و ملکه الیزابت به کاخ باکینگهام نقل مکان کردند. به زودی او از خواهر آینده اش الیزابت که چهار سال از او بزرگتر است و یک روز از او دعوت شد تا بر تخت سلطنت بنشیند، جدا شد.

زمانی که مارگارت در سال 1973 با لولین ملاقات کرد، عملاً از همسرش جدا شد. سال بعد، لوالن را که 18 سال از او کوچکتر بود به خانه اش در جزیره ای در دریای کارائیب دعوت کرد. والن که زمانی در جوامع هیپی در جنوب انگلستان زندگی می کرد، شاهزاده خانم را در سال 1981 ترک کرد. این پس از تصمیم او برای ازدواج با زن دیگری رخ داد، اما او دوستی خود را با مارگارت حفظ کرد. لوآلین به مارگارت وفادار ماند و همیشه از صحبت علنی در مورد رابطه آنها خودداری کرد.

ملکه الیزابت به زودی از مسئولیت سلطنتی خود در قبال وارث خود چشم پوشی خواهد کرد

شاهزاده مارگارت بر اثر سکته مغزی درگذشت، که چهارمین علامت از سال 1998 بود. او در سه سال گذشته از مشکلات سلامتی جدی رنج می برد.
وضعیت پرنسس مارگارت پس از دو سکته آخر در ژانویه و مارس 2001 بدتر شد و بیشتر بینایی خود را از دست داد و به ندرت کاخ کنزینگتون را ترک کرد.
در 4 آگوست، او اصرار کرد که در کنار مادرش، ملکه مادر، برای جشن تولد XNUMX سالگی خود حضور داشته باشد. اگرچه ملکه مادر در این مناسبت ایستاده ظاهر شد، اما وضعیت سلامتی او نگرانی های زیادی را ایجاد می کند، به خصوص که او دو ماه است که در انظار عمومی ظاهر نشده است.
مارگارت اولین حضور خود را در ژانویه در صدمین سالگرد تولد دوشس گلاستر انجام داد. ظاهر او روی ویلچر، پاهایش با پتو پوشانده شده بود، چشمانش پشت عینک سیاه پنهان شده بود و موهایش فر شده بود، تأثیر زیادی بر قلب انگلیسی ها داشت.

در سال 1960، پرنسس مارگیت با آنتونی آرمسترانگ-جونز، کنت اسنودان ازدواج کرد و از او صاحب دو پسر به نام‌های دیوید (1961) و سارا (1964) شد.
روزنامه ها از نزدیک اخبار سفرهای کنت به خارج از کشور را دنبال می کردند، در حالی که همسرش مارگارت در جزایر کارائیب با اعضای انجمن مخملی در حال خوش و بش و خوشگذرانی بود. در سال 1976، یک روزنامه تصویری از مارگارت با مردی را منتشر کرد که باعث رسوایی جدیدی شد. این زوج پس از دو سال طلاق گرفتند.

مارگارت به شدت سیگاری بود و مانند مادرش، ملکه مادر، به نوشیدن الکل تمایل داشت. او در سال 1985 تحت عمل جراحی برداشتن بخشی از یکی از ریه هایش قرار گرفت، سپس در سال 1998 برای اولین بار دچار سکته مغزی شد. یک سال بعد، او در حمام خود دچار سوختگی شدید در پاهایش شد.

در ژانویه، پرنسس مارگارت پس از تحمل یک تشنج جدید، که بعداً در ماه مارس عود کرد، به بیمارستان شاه ادوارد هفتم منتقل شد. از آن تاریخ، حرکات او بسیار محدود بوده است.
مارگارت غایب بود و به قول یکی از نزدیکان خانواده سلطنتی، تصویری از شاهزاده خانم "پر از سرزندگی و شور و نشاط" را به جای گذاشت، اما در ده سال گذشته "به نوعی ساحل امن" پیدا کرده است.