هر چیزی که مفید است واقعاً مفید نیست، این چیزی است که پس از آن همه مطالعات و سایر مطالعاتی که با آنها مخالف است ثابت شده است.بسیاری از متخصصان تغذیه خوردن تنقلات را به عنوان بخشی از رژیم کاهش وزن توصیه می کنند، حتی برخی از آنها خوردن تا 5 میان وعده را توصیه می کنند. در طول روز به منظور کاهش وزن یا بهبود متابولیسم. با این حال، یک شگفتی مهیب که توسط یک مطالعه جدید فاش شد، همه استانداردها را تغییر داد.
به گزارش روزنامه انگلیسی «دیلی میل»، این مطالعه که توسط یک تیم علمی به سفارش مؤسسه ملی پیری در ایالات متحده انجام شد، نشان داد که خوردن کمی غذا به طور مکرر منجر به آسیب به سلامتی و به طور کلی زندگی کوتاه می شود. .
محققان با آزمایشات خود با موشهای نر دریافتند موشهایی که برای مدت طولانیتری وعدههای غذایی نمیخوردند نسبت به همسالان خود که میانوعده میخوردند، عمر طولانیتری داشتند و از سلامت بهتری برخوردار بودند.
دانشمندان توضیح دادند که موشهایی که از خوردن هر گونه غذایی بین زمان وعدههای غذایی اصلی خودداری میکردند، ابتلا به بیماریهای مرتبط با افزایش سن را به تأخیر میاندازند و سطح گلوکز آنها بدون توجه به نوع غذا و نوشیدنی که خوردهاند، در سطح سالم باقی میماند.
بهطور بحثبرانگیزی، تیم دانشمندان دریافتند موشهایی که یک وعده غذایی در روز میخورند، طولانیترین عمر را دارند.
این یافتهها که در مجله Cell Metabolism منتشر شده است، سؤالاتی را در مورد امکانپذیری پیروی از برخی رژیمهای غذایی رایج که مصرف میانوعده یا وعدههای غذایی کوچک را هر دو ساعت یا پنج بار در روز توصیه میکنند، ایجاد میکند.
برخی از رژیمهای غذایی به منظور بهبود متابولیسم و حفظ سطوح بالای مصرف کالری در بدن، رویکردی به خوردن مقادیر کم غذا در طول روز یا میان وعدهها بین وعدههای غذایی اصلی دارند، اما تیم محققان که اعضای آن متعلق به 3 موسسه معتبر هستند، تأیید میکنند. روزه داری عاملی است که به طور موثر بر بهبود سلامت متابولیک تأثیر می گذارد.
ریچارد هودز، مدیر NIA، گفت: «این مطالعه نشان داد که موشهایی که یک وعده غذایی در روز میخوردند و در نتیجه طولانیترین دوره روزهداری را داشتند، طول عمر بیشتری داشتند و نتایج بهتری در بیماریهای مرتبط با کبد و اختلالات متابولیک داشتند.»
وی افزود: این یافتههای جالب در مدل حیوانی نشان میدهد که بین کالری دریافتی کل، طول دوره تغذیه و دورههای روزهداری تعاملی وجود دارد که بازنگری را ضروری میکند و مطالعات بیشتر در مورد تعداد وعدههای غذایی در روز و دورههای روزهداری به جای غذا خوردن را تشویق میکند. "
این اولین مطالعه در نوع خود است که زمان روزه داری (یا دوره های پرهیز از خوردن بین وعده های غذایی اصلی) را مورد مطالعه قرار می دهد.
«محدودیت کالری از اوایل قرن بیستم در آزمایشگاهها موضوعی رایج بوده است، اما آزمایشها نشان دادهاند که افزایش زمان روزهداری روزانه، بدون تلاش برای کاهش کالری دریافتی، توسط محقق اصلی و رئیس بخش سالمندان در NIA نشان داده شده است. پروفسور رافائل د کاپو بلع منجر به بهبود کلی در سلامت و طول عمر در موش های نر شد.
وی تصریح کرد: احتمالاً دلیل آن این است که طولانی شدن دوره روزهداری روزانه زمان در دسترس برای کار مکانیسمهای تعمیر و نگهداری بدن را افزایش میدهد که به دلیل قرار گرفتن مداوم در معرض مواد غذایی در معرض خاموشی و اختلال هستند.