Cad é an léirmhíniú ar ár n-éisteacht ar ghuth istigh agus an t-idirphlé a dhéantar leis?

Cad é an léirmhíniú ar ár n-éisteacht ar ghuth istigh agus an t-idirphlé a dhéantar leis?

Is féidir leis an “guth gann sa chloigeann” a bheith mar an léirmheastóir is láidre nó an lucht tacaíochta is mó ag an duine, agus is eol go gcuidíonn soliloquy treoracha a thabhairt, comhairle a thabhairt, comhráite deacra a chleachtadh, agus fiú go leor de cheisteanna an tsaoil laethúil a mheabhrú, de réir tuarascála a foilsíodh. ag an suíomh Gréasáin.Eolaíocht Bheo.

Thug an tuarascáil le fios gur creideadh le fada an lá nach bhfuil sa fhéin-chomhrá nó an guth istigh a n-éisteann go leor daoine leis ach cuid den duine, ach go dtarlaíonn sé go mb’fhéidir nach mairfeadh cuid acu staid agairt an anama mar. focail nó abairtí, áit ar féidir leo íomhá nó foirm a shamhlú Ní hea, tá fiú iad siúd nach n-éisteann le focail nó abairtí ar bith agus nach féidir leo aon rud a shamhlú nó a shamhlú ina n-intinn.

Dúirt Helen Lowenbrook, taighdeoir sinsearach sa tsíceolaíocht agus néar-aithint agus ceann na foirne teanga ag Lárionad Náisiúnta na Fraince um Thaighde CNRS, “gurb é atá i gceist le caint inmheánach an tsaineolais, gur féidir le duine óráid phríobháideach a sheoladh a dhírítear chuige féin. i dtost agus gan aon chaint nó guth," i bhfocail eile. Is é an rud is féidir a shainmhíniú mar monologue nó féinchaint chiúin. Le linn monologue fíor, is féidir le duine beagnach “a chloisteáil” a ghuth istigh, agus fiú a bheith feasach ar a ton agus ton. Mar shampla, is féidir leis an ton gutha "fuaim" chomh feargach nó imníoch.

Tá sé léirithe ag taighde gur féidir le leanaí idir 5 agus 7 mbliana d'aois an guth inmheánach nó an t-uaigneas a úsáid go ciúin. Tugann roinnt staidéir le fios go bhféadfadh leanaí cineál éigin foghraíochta inmheánach a úsáid chomh luath agus a 18 go 21 mí d'aois.

Déileálann taighde an Ollaimh Lowenbrook le sollúntas inmheánach i dtrí thoise, de réir staidéar in 2019 a d’fhoilsigh sí féin agus a foireann in Frontiers in Psychology.

Is é an chéad ghné ná “idirphlé,” ar féidir leis a bheith ina chaint inmheánach chasta. Ag an bpointe seo tá díospóireacht faoi cé acu an bhfuil sé cruinn "monalóg" a thabhairt ar gach óráid inmheánach. Mar sin déanann an chéad toise a thomhas cibé an bhfuil duine ag smaoineamh i bhfoirm monologue nó idirphlé leo féin. Tarlaíonn monologue go simplí nuair a smaoiníonn duine ar rud éigin cosúil le, “Caithfidh mé arán a cheannach.” Cloisfidh siad guth istigh ag aithris na habairte seo. Ach ag amanna eile, nuair a bhíonn an duine céanna ag smaoineamh ar rud éigin eile, b’fhéidir nach bhfuil ann ach focal nó abairt inar féidir leis “éisteacht” le roinnt dearcaí agus tuairimí a mhalartú leis féin in agallamh ciúin.

Maidir leis an dara toise, tá baint aige leis an “comhdhlúthú” mar a thugtar air, arb é a mhéid a chónaíonn duine sa dioscúrsa laistigh nó sa fhéinchaint. Uaireanta ní smaoiníonn duine ach ar fhocail nó gothaí simplí. Ach ag amanna eile, go háirithe nuair a bhíonn comhrá tábhachtach aige le duine eile nó nuair a bhíonn cur i láthair lucht féachana á dhéanamh aige mar shampla, is dócha go smaoineoidh sé ar abairtí iomlána agus ar ailt.

Déileálann an tríú toise leis an “intinn” chun dul i ngleic le féin-mheas ar chuspóir. Tarlaíonn baint d’aon ghnó le soliloquy ar chúiseanna anaithnid. Uaireanta is féidir le féinchaint sruthlú isteach i dtopaicí atá go hiomlán randamach agus dealraitheach dícheangailte.

Dúirt an tOllamh Lovenbrook freisin, trí thaighde a rinne an tOllamh Russell Hurlburt, síceolaí in Ollscoil Nevada i Las Vegas ag deireadh na XNUMXidí, gur cuireadh dúshlán don chéad uair le hipitéis d'aois go bhfuil "gach cine daonna ag brath ar ghuth inmheánach an tsaineolais" .

Rinne Hurlburt staidéar ar sollúntas roinnt oibrithe deonacha a d'úsáid gléas a sheinneann go rialta agus a raibh orthu a raibh ag smaoineamh orthu nó a raibh taithí acu a scríobh díreach sular ghéill an gléas. Ansin phléigh a fhoireann taighde an méid a bhí scríofa síos leis na rannpháirtithe sa staidéar.

Agus dá scríobhfadh rannpháirtí an frása “Ní mór dom arán a cheannach,” chuirfeadh an taighdeoir ceist air arbh é sin a cheap sé, rud a chiallaíonn ar smaoinigh sé go sonrach ar an bhfocal “arán”, nó ar mhothaigh sé ocras, nó an raibh ocras air. an bhfuil mothú ina bholg? Leis an iliomad cruinnithe, tháinig feabhas ar fheidhmíocht na rannpháirtithe agus iad ag cur a gcuid smaointe fíor in iúl.

I ndeireadh na dála, a dúirt an tOllamh Lowenbrook, léirigh an mhodheolaíocht seo go raibh go leor soliloquy ag roinnt daoine, beagnach amhail is dá mbeadh "raidió ina gceann". Ach bhí níos lú cainte istigh ag daoine eile ná mar is gnách, agus ní raibh aon soineantacht inmheánach ag an tríú grúpa, íomhánna, mothúcháin agus mothúcháin amháin, ach gan guth ná focail istigh a chloisteáil.

Tá an easpa monologue istigh nasctha le coinníoll ar a dtugtar "aphantasia", uaireanta ar a dtugtar "aigne an tsúil daille." Níl aon léirshamhlú ina n-intinn ag daoine a bhfuil Aphantasia orthu, ní féidir leo a seomra leapa nó aghaidh a máthar a shamhlú go meabhrach. Thug an tOllamh Lovenbrook le fios gur minic nach mbíonn éisteacht leis an bhféinchomhrá soiléir acu siúd nach bhfuil ar a gcumas a shamhlú ná a shamhlú.

Mhínigh an tOllamh Lowenbrook nach gá gur droch-rud iad an aphantasia agus an easpa guth istigh, ach go bhféadfadh tuiscint níos fearr ar chaint inmheánach agus ar an raon leathan de phróisis smaoinimh a théann daoine tríd a bheith ina chéim thar a bheith tábhachtach chun “modhanna foghlama agus modhanna a fhorbairt. teagasc i gcoitinne."

Ábhair eile: 

Conas a dhéileálann tú le duine a thugann neamhaird chliste duit?

http://عشرة عادات خاطئة تؤدي إلى تساقط الشعر ابتعدي عنها