Შენ და მე

ყველა სული ჯერ არ დაგიჭერია, მშვიდად უნდა ისუნთქო, სუსტი ცხოვრებისადმი ჩვენი ვნება ჯერ არ მომკვდარა, შროშანები ჯერ არ დაბომბეს, რამდენიმე ქარმაც რომ გაქრეს, წყალი ყოველთვის ათავისუფლებს მათ, ჩვენი ქეიფია. კოსმოსის ყველაზე შორეული ღრუბლიდან რაღაცის მოლოდინში..

ჩვენ ყველანი ვცურავთ ღმერთის სახელით და ვმადლობთ ღმერთს ლეკვისა და მისი ძმების სილამაზისთვის, რომლებიც წყლის ვედროზე რბენენ, ლიგა გლოვობს მის მეგობრებს, რომლებსაც ფეხები მოღალატე ხეების ტოტებზე ჰქონდათ მიბმული, ჩვენ ყველა უარს ვამბობთ. ვწუხვართ მათთვის, ვისაც არ ვიცნობთ, მაგრამ არ მესმის, როგორ სწუხს ბინდი ყველას, და არ მწუხარება მისი ფერები მკრთალი, ვერ ვგრძნობ გრძნობებს და ძილიანობა იწყებს წამწამების შთანთქმას, ხელი არ არის ეხმარება ჩემს მეგობარს.

მე და შენ საწყალს ათი ხელი მაინც გვჭირდება ჩახუტება და ჩახუტება, რაც ყველაფრით არის გაჯერებული.