მან იფიქრა

ეგონა, რომ ჩემზე ყველაფერი იცოდა.
და გულწრფელად რომ გითხრათ, მე მისგან არაფერს ველოდი და იმ დროს, როცა მისგან ვარდს ველოდი, მან არ მომიტანა, ამიტომ ვწყევლიდი იმ მომენტს, როცა ეს ვარდი მომინდა და ყველაფერს ვწყევლიდი. ველოდი და არ შევხვდი.

ეგონა, რომ ყველაფერი იცოდა.
გამორჩეული ცხოვრება მინდოდა, რადგან ყველა ადამიანი იმსახურებს გამორჩეულობას, მე მეგონა, რომ ის განსაკუთრებული იყო, მაგრამ ბედმა უნდოდა, რომ მისთვის საწყალამდე ეგოისტი ყოფილიყო, რადგან არასდროს მიყვარდა ჩემთვის, თავისთვის მიყვარდა.
სულელი მეგონა, მაგრამ სულელი ვარ.
არ დამავიწყდა, რომ ის გარკვეულწილად მაშინ დაიბადა, როცა ფიქრობდა, რომ კაცობა არის გასვლა და რაც შეიძლება მეტ ქალთან საუბარი, რათა მის კაცობრიობას სიყვარულის მოკრძალება არ შელახოს.

ყოველ შემთხვევაში, მას ჰგონია, რომ ამ ყველაფრის მერე მამაკაცია, ჰგონია, რომ სიყვარული მხოლოდ კაცსა და ქალს ეხება და დღეებთან ერთად მათ შორის ხდება სექსი, ეს ფაქტია, მაგრამ არა ამ თვალსაზრისით.
ეგონა, რომ ყველაფერი იცოდა.
მან არ იცის, რომ გული დამწყდა, როცა მის თვალებში არაფრის გამომეტყველება მოჩანდა.
მე ის მიყვარდა, როცა ღარიბი იყო.
მან მხოლოდ ის იცოდა, რომ ყველაფრისგან მოკლებული ვიყავი, მაგრამ იმდენად სავსე ვიყავი სიყვარულით, რომ საკმარისი იყო გზაზე გადამკვეთი კატა შემყვარებოდა.

რა თქმა უნდა ..