အမွှာဝိညာဉ်များ

လူတစ်ဦးသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဒေါသကို ဖိနှိပ်ရန်၊ မျက်စိကန်းပြီး ဘာမှ မမြင်ရ၊ အညစ်အကြေးနှင့် ဘယ်သောအခါမှ စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်မရှိအောင် ကျင့်သားရလာနိုင်သည်။
သူမသည် ဖြတ်သန်းသွားသူတိုင်းအတွက် ဝိညာဉ်ဖော်ဖြစ်ခဲ့သည်။ အဝေးရောက်နေထိုင်သူအဖြစ် မမြင်ဘဲ သူ့ကိုယ်သူ နေ့တိုင်း မုန့်တစ်ထုပ်ပြန်လာခဲ့သည်။ သူမ၏ခင်ပွန်းသည် သူမကို အလွန်မုန်းတီးမုန်းတီးကာ သူမ၏အသေးစိတ်အရာအားလုံးကို မုန်းတီးခဲ့သည်။ ညနေတိုင်း သူ့ဆီလာဖူးတဲ့ အလောင်းကိုတောင် သူ့ဘေးမှာ အိပ်ပြီး သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကိုတောင် ဂရုမစိုက်ဘဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲနေလိုက်တယ်။

သူမ လုံးဝ မခံစားခဲ့ရသလို သူမကို ဝမ်းနည်းကြေကွဲတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ပြန်လည်လက်ခံလိုက်သလို သူမကို ဘယ်လိုမုန်းရမလဲဆိုတာ သူမ မသိခဲ့ပါဘူး၊ အကြောင်းကတော့ သူမရဲ့ အခြေအနေတွေဟာ ပင်ပန်းနေတဲ့ နတ်သမီးလေးရဲ့ အချစ်နဲ့သာ ကျင့်သားရနေတာကြောင့်ပါ။
သူမသည် တစ်နေ့တွင် သေချာပေါက် ပွတ်တိုက်ခံရမည့် သေးငယ်သော စိတ်ဝိညာဉ်အပိုင်းကို မမွေးဖွားနိုင်ခဲ့သောကြောင့် ခြေတစ်ဖက်တည်းဖြင့် ရပ်တည်ခဲ့ရသည်။
သူမသည် လီလီပန်းကို အရမ်းချစ်သည်၊ ခြင်္သေ့၊ လာဗင်ဒါနှင့် သစ်ခွပန်း၊ နှင်းဆီပန်းရိုင်းတို့သည်လည်း သူမအတွက် အထူးပင်ဖြစ်သည်..။
သူမသည် မည်သူ့ကိုမျှ မလွမ်းစဖူး၊ အထီးကျန်သော အာကာသနှင့် တွဲလျက် အထီးကျန် နဂါးငွေ့တန်းတွင် နေရလေ့ရှိသည်။

အချစ်သည် ညစ်ညူးနိုင်ပြီး ဝိညာဉ်ဖော်မနီးနိုင်၊ ဝိညာဉ်သည် ၎င်း၏အမွှာမှ ရုန်းထွက်နိုင်သည်၊ ဖုန်မှုန့်ဖြစ်သွားသည်အထိ ကျုံ့သွားသည်၊ ၎င်း၏အရိပ်ကို နေ့တိုင်းစောင့်ဆိုင်းပြီး မလာမလာ၊ အတိအကျ ဘာကိုမှ မလိုချင်တော့ပါ။ သူ့လက်နဲ့ သင်္ဂြိုဟ်ချင်တယ်၊ မြေမှုန့်ထဲမှာ အတူတူသေသွားအောင်၊ တစ်ကမ္ဘာလုံးက ဝိညာဉ်နှစ်ကောင်ဟာ သူ့ရင်ထဲမှာ သေပြီး ဘယ်တော့မှ ဒေါသမထွက်ဘူးဆိုတာ သေချာတယ်။