महिलाहरू दिनमा हजारौं माइल हिँड्छन् ताकि तिनीहरूका बच्चाहरू मर्न नपरोस्

उत्तरपूर्वी नाइजेरियाको एक अस्पतालको ओछ्यानमा फती उस्मान नामको एक बालक सुतेको छ, उसको अनुहारमा जीवनको कुनै चिन्ह छैन।
सानो केटालाई सास फेर्न समस्या छ र धेरै कमजोर देखिन्छ।
उनको एकदमै सानो आकारले उहाँ दुई वर्षको मात्रै भएको बताउँछ, तर उनकी आमाले उहाँ वास्तवमा पाँच वर्षको भएको बताउनुहुन्छ।
उत्तरपूर्वी नाइजेरियामा इस्लामवादी आन्दोलन बोको हरामले सुरु गरेको विद्रोहको कारण ठूलो मानवीय संकटको सिकार भएका लाखौं मानिसहरूमध्ये उहाँ मात्र एक हुनुहुन्छ, जसले धेरै परिवारहरूलाई खाना र चिकित्सा हेरचाहको सख्त आवश्यकतामा छोडेको छ।

नाइजेरियाली सरकारले सहायता एजेन्सीहरू र संयुक्त राष्ट्र संघको समर्थनमा भर परेकोले, युक्रेन र अन्यत्रका संकटहरूमा आफ्नो प्रयासलाई बढी केन्द्रित गर्दै आएको सहायता कार्यकर्ताहरू भन्छन् कि आर्थिक सहायताको तीव्र अभाव नै मानिसहरू भोकमरीको मुख्य कारण हो।

आईडीपी शिविरहरू लाखौं कमजोर नाइजेरियालीहरूको लागि अन्तिम उपाय हो, तर यसका बाबजुद पनि, सबैभन्दा बढी प्रभावित शिविरहरू भएको बोर्नो राज्यले गत वर्ष यी सबै शिविरहरूलाई बन्द गर्ने निर्णय गर्‍यो, तिनीहरूलाई बस्तीको रूपमा वर्णन गर्दै र प्रति परिवार अमेरिकी डलर 200 तिरेर ती परिवारहरूलाई बाध्य तुल्यायो। छोड।
जब यो सामान्यतया उत्तरपूर्वीमा सरकारी वित्तको कुरा आउँछ, कुपोषण संकट यस क्षेत्रमा लडाइँ पछि दोस्रो हो।

सहायता कार्यकर्ताहरूले अनुमान गरेका छन् कि २०२२ मा उत्तरपूर्वी नाइजेरियामा पाँच वर्ष मुनिका १.७४ मिलियन बालबालिका तीव्र कुपोषणबाट पीडित हुन सक्छन्, जुन अघिल्लो वर्षको तुलनामा २० प्रतिशतले बढेको छ र अर्को दुई महिनामा ५,००० बालबालिकाको मृत्यु हुन सक्छ।
सुश्री ओथमान भन्छिन् कि उनको छोरालाई दादुरा भयो, त्यसपछि पखाला भयो।
"मैले उसलाई केही औषधि दिएँ, तर उनको अवस्था सुधार भएन। उनी ३७ दिनदेखि झाडापखालाबाट पीडित छन् ।
उनको स्वास्थ्य बिग्रिएपछि उनले उत्तरपूर्वी नाइजेरियाको योबे राज्यको मुख्य सहर दामातुरुको अस्पतालमा लगेकी थिइन्।
"मैले उसलाई दुई दिन अघि यहाँ ल्याएको छु," उनी भन्छिन्।
उनका पाँच छोराछोरीहरू यस संकट अघि नै मरिसकेका थिए र उहाँ अझै चार मध्ये एक जीवित हुनुहुन्छ।
३४ वर्षीया आमा थकित र आघातग्रस्त छिन्। उनी योबेको सानो सहर माइनोमा इस्लामवादी उग्रवादी समूह बोको हरामको आक्रमणबाट भागेकी थिइन् र पाँच वर्षअघि विस्थापितहरूको शिविरमा सरिन्।
"हामीले हाम्रो सामान पनि लिन सकेनौं, केही खानेकुरा पनि होइन," उनी भन्छिन्।

सुरक्षा बल बोको हराम विद्रोह रोक्न असफल भयो
हैजालगायतका रोगको प्रकोपले कुपोषण बढेको छ र विद्रोहीको आक्रमणका कारण कृषि क्षेत्र बिग्रिएको छ।

श्रीमती ओथमानका पति धर्मगुरु हुन् तर परिवारसँग बस्दैनन्।
उनी कहिलेकाहीं खानाको सट्टामा छिमेकीहरूलाई उनीहरूको च्यातिएको लुगा सिलाउन मद्दत गरेर जीविका चलाउने प्रयास गर्छिन्। तर छिमेकीहरू पनि विद्रोहको सिकार भएका छन् र आफ्नो घर छोडेर भागेका छन्, र उनीहरूको जीविकोपार्जन मुख्यतया सहायता एजेन्सीहरू र सरकारको सहायतामा निर्भर छ।
निस्सन्देह, कठिन जीवन अवस्था र खानाको आवश्यकतामा धेरै व्यक्तिहरूको संख्याको कारण, बच्चाहरूलाई समर्थन गर्न पर्याप्त खाना आपूर्ति छैन, जसले गर्दा तिनीहरूमध्ये धेरै बिरामी पर्छन्।
केन्द्रका संयोजक डा जाफेट ओडोकोले बीबीसीलाई भने, "यो क्षेत्र फोकस हो, त्यसैले यहाँ आउने अधिकांश केसहरू गम्भीर छन्।"
धेरै डाक्टरहरू र मानवीयतावादीहरू जस्तै, डा. ओडोको विपद्को डराउँछन् र चौबीसै घण्टा काम गर्छन्, प्रत्येक हप्ता कम्तिमा 40 गम्भीर कुपोषित बालबालिकाहरू देख्छन्।
उनका अनुसार कतिपय परिवारले चिकित्सा सेवा उपलब्ध नभएका दुर्गम समुदायबाट १०० किलोमिटर (६२ माइल)भन्दा बढी यात्रा गरेका छन्। तिनीहरूमध्ये धेरै बोर्नो राज्यको राजधानी मैदुगुरीमा विस्थापित शिविरहरूमा बस्दै आएका थिए, जुन बन्द भइसकेका छन् र अब आफ्ना बच्चाहरूको लागि पर्याप्त खाना पाउन असमर्थ छन्, किनकि उनीहरू समूहका लडाकुहरूको लगातार आक्रमणको डरले खेती गर्न सक्षम छैनन्। ।
यो अत्यन्तै नाजुक चरण हो, किनभने फसल काट्ने सिजन चरम सीमामा पुगेको छ, तर यो एकदमै दुबला र दुर्लभ छ, र वर्षको सुरुदेखि नै ल्याइने बालबालिकाको संख्यामा वृद्धि भएको छ, फलस्वरूप, यो सुविधा र यस्तै बिरामीको भीड बढेको छ ।
डा. ओडोकुले मलाई भने कि उनको टोलीले भर्खरै केही घन्टा अघि नै हतारिएको बच्चाको उपचार पूरा गरेको थियो।
उनी भन्छन्, “केही दिनदेखि पुरानो झाडापखालाबाट पीडित बालक बेहोस भएको थियो, त्यसैले हामीले उसलाई पुनर्जीवित गर्नुपर्‍यो,” उनी भन्छन् ।
"हामीसँग यो सुविधामा हाइपोग्लाइसेमिया, झटका र यस्तै धेरै गम्भीर केसहरू छन्," उनले जारी राखे।
यो सुविधा केही स्वास्थ्य केन्द्रहरू मध्ये एक हो जुन बीबीसीले उत्तरपूर्वमा पुग्न कठिन स्थानहरूमा पुग्न सकेको छ, जहाँ सहायताकर्मीहरूले सयौं बालबालिकाको जीवन बचाउन संघर्ष गरिरहेका छन्।

सहायता कार्यकर्ताहरूले हजारौं बालबालिका रोगबाट मर्ने डराउँछन्
बोर्नो राज्यको बामा मलको अर्को स्वास्थ्य सुविधामा, स्वास्थ्यकर्मीहरू पनि गम्भीर कुपोषित बालबालिकाको बढ्दो संख्यालाई नियन्त्रण गर्न दौडिरहेका छन्।
नाइजेरियामा अपहरणमा परेका १०० आमा र बालबालिकालाई मुक्त गरिएको छ
नाइजेरियामा "शाही" विवाह
२५ वर्षीया फातिमा बोकरले कुपोषणका कारण तीन बालबालिका गुमाएको र बाँकी दुई बच्चालाई शिविरमा लैजान ३० किलोमिटर यात्रा गरेको बताइन्।
बामाको स्वास्थ्य केन्द्रको १६ शय्याको वार्डमा मेरा दुई सन्तान फातिमाबाहेक २२ जना बिरामी छन् ।
उनको चार वर्षीया छोरी, सुन्निएको गालाको साथ छेउमा सुतेकी, एक-एक वर्षको बच्चाको हेरचाह गर्न उनको आमा फर्किंदा बीच-बीचमा रोइरहेकी छिन्।
विपरित ओछ्यानमा अर्को बच्चा रोइरहेको छ जबकि उनकी आमाले उसलाई आफ्नो ढाडमा सुताउनको लागि उसलाई पल्टाउने प्रयास गरिरहेकी छिन्, उनको शरीरको अधिकांश भाग घाँटीसम्म जलेको जस्तो छ।
यो डाक्टरहरूले थर्ड डिग्री edema भनिने परिणाम हो, एक छाला रोग जुन शरीरमा गम्भीर सूजन हुँदा हुन्छ। जब सूजन कम हुन थाल्छ, छालामा दरारहरू देखा पर्दछ, यो जलेको जस्तो देखिन्छ।
यो गम्भीर कुपोषणको प्रभाव हो, केन्द्रका इन्चार्ज डा. इब्राहिम मोहम्मद भन्छन्।
"हामी हरेक दिन गम्भीर कुपोषित बालबालिकाको ठूलो आगमन देख्छौं... र तीमध्ये धेरै बामा शिविरमा बस्छन्," उनले थपे।
खाद्य सहायतामा द्रुत बृद्धि नगरी, सहायता कार्यकर्ता जोन मुकेसा भन्छन्, धेरै बालबालिका मर्ने वा अशक्त हुनेछन्।
2015 मा सत्ता ग्रहण गरेदेखि, राष्ट्रपति मुहम्मदु बुहारीको सरकारले देशको सुरक्षा र मानवीय विपत्तिलाई सम्बोधन गर्ने बारम्बार वाचा गरेको छ, तर ती वाचाहरू पूरा गर्न ठूलो मात्रामा असफल भएको छ।
तैपनि, यसले इस्लामिक लडाकुहरू विरुद्धको लडाईमा ठूलो सफलता हासिल गरेको दाबी गर्दै आफ्नो छवि जोगाउने प्रयास गरिरहेको छ र उत्तरपूर्वमा हजारौं लडाकूहरूको स्वैच्छिक आत्मसमर्पण यस सफलताको एउटा हिस्सा भएको बताएको छ।
तर यस क्षेत्रका विध्वंशित समुदायहरू सरकारले कुरा गरिरहेको सफलताबाट विश्वस्त छैनन्।
सुश्री ओथमान भन्छिन् कि उनी डराउँछिन् कि सबैभन्दा खराब आउन बाँकी छ।
“हाम्रो गाउँमा आक्रमण भएदेखि हामीले धेरै विपत्तिहरू देखेका छौं। हाम्रा बालबालिका रोगले मरिरहेका छन् र हाम्रो जीवन बचाउनको लागि गम्भीर हस्तक्षेप नभएसम्म यो लामो समयसम्म जारी रहन सक्छ।