फुटबलको इतिहास बारे जान्नुहोस्

संसारको मनपर्ने खेल को समकालीन इतिहास 100 वर्ष भन्दा बढी फैलिएको छ। यो सबै 1863 मा इङ्गल्याण्डमा सुरु भयो, जब रग्बी फुटबल तिनीहरूको विभिन्न चक्रबाट बाहिर निस्कियो, र फुटबल संघ इङ्गल्याण्डको गठन भयो, खेलको पहिलो प्रशासक निकाय बन्यो।

दुबै प्रतीकहरू साझा जराबाट उत्पन्न हुन्छन् र दुबैको लामो र जटिल रूपमा शाखा भएको पुर्खाको रूख छ। शताब्दीयौंदेखिको अनुसन्धानले कम्तिमा आधा दर्जन फरक-फरक खेलहरू, फरक-फरक डिग्रीहरूमा, जसको ऐतिहासिक विकास फुटबलमा फिर्ता भएको पाइन्छ। कतिपय अवस्थामा यो जायज हुन सक्छ वा होइन। जे होस्, तथ्य यो छ कि मानिसहरूले हजारौं वर्षदेखि बललाई लात हान्न रमाइलो गरेका छन्, र यसलाई आफ्नो हातले बल खेल्ने "सामान्य" रूपबाट विचलन मान्नुपर्ने कुनै कारण छैन।

यसको विपरित, बलको कठिन हावामा खुट्टा र खुट्टा प्रयोग गर्नु पर्ने आवश्यकता बाहेक, प्राय: सुरक्षाको कानून बिना, यो सुरुमा यो मान्यता थियो कि खुट्टाले बललाई नियन्त्रण गर्ने कला सजिलो छैन, र, जस्तै, कुनै सानो मात्राको सीप आवश्यक छैन। खेलको प्रारम्भिक रूप जसको लागि त्यहाँ वैज्ञानिक प्रमाणहरू छन्, चीनमा ईसापूर्व दोस्रो र तेस्रो शताब्दीको सैन्य म्यानुअलबाट गरिएको अभ्यास थियो।

फुटबलको यो हान राजवंशलाई जु झोउ भनिन्थ्यो र यसले प्वाँख र कपालले भरिएको छालाको बललाई 30-40 सेन्टिमिटर चौडाइमा, लामो बाँसको उखुमा राखिएको सानो जालमा लात हानेको थियो। यस अभ्यासको एक रूप अनुसार, खेलाडीलाई आफ्नो लक्ष्यमा निर्बाध लक्ष्य गर्न अनुमति थिएन, तर आफ्ना विरोधीहरूको आक्रमणलाई सामना गर्ने प्रयास गर्दा आफ्नो खुट्टा, छाती, पछाडि र काँधहरू प्रयोग गर्नुपर्थ्यो। हात प्रयोग गर्न अनुमति छैन।

खेलको अर्को रूप, सुदूर पूर्वबाट पनि ल्याइएको, जापानी "किमारी" थियो, जुन ५००-६०० वर्षपछि सुरु भयो र आज पनि खेलिन्छ। यो एक खेल हो जसमा Tsu Chu को प्रतिस्पर्धात्मक तत्वको अभाव छ जसमा कब्जामा कुनै संघर्ष छैन। खेलाडीहरू सर्कलमा उभिएका थिए, र तिनीहरूले बललाई एकअर्कामा पास गर्नुपर्‍यो, अपेक्षाकृत सानो ठाउँमा, यसलाई जमिनमा छुन नदिने प्रयास गर्दै।

ग्रीक "Episkyros" - जसमध्ये केही ठोस विवरणहरू बाँकी छन् - रोमन "Harpastum" जस्तै धेरै जीवन्त थियो। पछिल्लो बाउन्ड्री रेखा र मिडफिल्डले चिन्ह लगाइएको आयताकार मैदानमा दुई टोलीहरूद्वारा सानो बलसँग खेलिएको थियो। गोल विपक्षीको बाउन्ड्री रेखामा बल ल्याउने थियो र जब खेलाडीहरूले आपसमा निर्णय गरिरहेका थिए, ब्लफिङ दिनको क्रम थियो। यो खेल 700-800 वर्षसम्म लोकप्रिय रह्यो, तर रोमीहरूले यसलाई बेलायतमा लिएर गए तापनि, खुट्टाको प्रयोग यति सानो थियो कि यो अत्यन्तै दुर्लभ थियो।