एउटा बादल

मेरो डर उहाँमा थियो, किनकि उहाँ अनन्त हुनुहुन्थ्यो, उहाँ हरेक तरिकामा अनन्त हुनुहुन्थ्यो, म उहाँबाट टाढा भएँ, र उहाँको वरिपरि घुमें, उहाँले अब कुनै वास्ता गरेन, तुलसीको बिरुवा जस्तै जुन मूर्खताबाट आएको हो। मलाई क्याक्टस मन पर्यो किनभने यो एकदमै एक्लो र डिफ्लेटेड थियो, मलाई थाहा थिएन कि यसले यसको छेउमा धेरै बिरुवाहरू राख्न सक्छ। मेरो डर यसमा फसेको थियो र म अझै पनि भाग्न चाहन्न।

म उडिरहेको थिएँ र ढुकुर जस्तै उसको हातमा पल्टें।
म उसलाई एउटी सानी केटी जस्तै टाँस्न मन पराउँछु जो उसको रिसको बाबजुद पनि आफ्नो बुबालाई टाँसिरहन्छ किनभने उसले खाना बिर्सेको थियो। मलाई मन पर्छ कि उसले मलाई अनौठो कथाहरू कसरी सुनाउँछ, र कसरी उसले मलाई अदृश्य र अमूर्त बनाउँछ।

जब उहाँ आउनुहुन्छ, समय यो थिएन जस्तै वाष्पीकरण हुन्छ। मलाई मन पर्छ कि म जो हुँ, उहाँसँग कसरी भएँ। जहाँ हामी अब एउटै बादल होइनौं, हामी एउटै बादल हौं।