Leer meer over de geschiedenis van voetbal

De hedendaagse geschiedenis van 's werelds favoriete spel omspant meer dan 100 jaar. Het begon allemaal in 1863 in Engeland, toen rugbyvoetbal uit hun verschillende cycli vertakt en de Football Association of England werd opgericht, die het eerste bestuursorgaan van de sport werd.

Beide symbolen komen voort uit een gemeenschappelijke wortel en beide hebben een lange en ingewikkeld vertakte voorouderlijke boom. Onderzoek door de eeuwen heen onthult minstens een half dozijn verschillende spellen, in verschillende mate tot verschillende gradaties, waarvan de historische ontwikkeling teruggaat tot het voetbal. Of dit in sommige gevallen wel of niet te rechtvaardigen is. Het feit blijft echter dat mensen het al duizenden jaren leuk vinden om tegen een bal te trappen, en er is geen reden om het als een afwijking van de "normale" vorm van het spelen van een bal met de handen te beschouwen.

Integendeel, afgezien van de noodzaak om de benen en voeten te gebruiken bij moeilijke balcontacten, vaak zonder beschermingswetten, werd aanvankelijk erkend dat de kunst om de bal met de voeten te beheersen niet gemakkelijk was, en als zodanig werd vereiste geen geringe vaardigheid. De vroegste vorm van het spel waarvoor wetenschappelijk bewijs is, was een oefening uit een militair handboek uit de XNUMXe en XNUMXe eeuw voor Christus in China.

Deze Han-dynastie van voetbal heette Zu Zhou en bestond uit het schoppen van een leren bal gevuld met veren en haar door een opening van slechts 30-40 cm breed in een klein net dat op een lange bamboestok was bevestigd. Volgens één vorm van deze oefening mocht de speler niet ongehinderd op zijn doel richten, maar moest hij zijn voeten, borst, rug en schouders gebruiken om de aanvallen van zijn tegenstanders te weerstaan. Handen gebruiken is niet toegestaan.

Een andere vorm van het spel, ook afkomstig uit het Verre Oosten, was de Japanse "kimari", die 500-600 jaar later begon en nog steeds wordt gespeeld. Dit is een sport die het competitieve element van Tsu Chu mist, zonder strijd om balbezit. De spelers stonden in een cirkel en ze moesten de bal naar elkaar overspelen, in een relatief kleine ruimte, in een poging de bal de grond niet te laten raken.

Het Griekse "Episkyros" - waarvan nog maar weinig concrete details over zijn - was levendiger, net als het Romeinse "Harpastum". De laatste werd gespeeld met een kleinere bal door twee teams op een rechthoekig veld gemarkeerd met grenslijnen en een middenveld. Het doel was om de bal over de grenslijnen van de tegenstander te krijgen en toen de spelers het onderling beslisten, was bluffen aan de orde van de dag. Het spel bleef 700-800 jaar populair, maar hoewel de Romeinen het mee naar Groot-Brittannië namen, was het gebruik van de voet zo klein dat het uiterst zeldzaam was.