Kim jest Brigitte Macron, żona prezydenta Francji i jak pomogła Emmanuelowi w objęciu prezydentury Francji

Widziała go jako wyjątkowego, a on widział ją jako wyjątkową. Namówił ją, by wyreżyserowała sztukę, którą wspólnie przerabiali w jej domu w każdy piątek wieczorem. To rozpalało jego uczucia i zmotywowało go do wyznania jej sympatii. Między nimi rozwinęła się wyjątkowa relacja.

Wspólnie przestrzegali bariery wieku, której adres dzieli ich 24 lata. Chciał, żeby opuściła męża i do niego dołączyła. Nie było to modne w konserwatywnym środowisku burżuazyjnym. Chciał, żeby była dla niego sama i namawiał ją, by opuściła męża, a on miał to, czego chciał.

20 października 2007 r. Emmanuel Macron poślubił Brigitte Tronio, rozwódkę André-Louisa Oziera, ojca jej trójki dzieci. Jest w kwiecie wieku i po trzydziestce. Jest dojrzałą kobietą w wieku 54 lat. Ślub odbył się w ratuszu Le Touquet, mieszczańskiej miejscowości letniskowej z widokiem na kanał La Manche; Brigitte jest właścicielką domu, który odziedziczyła po ojcu, a dziś stał się on „pielgrzymką” turystów, w tym Anglików, którzy w każdy weekend krzątają się z miastem i podczas wielkich okazji.

Wiele napisano o Emmanuelu i Brigitte Macron; Zwłaszcza, że ​​weszli razem do Pałacu Elizejskiego 17 maja 2017 roku, po tym jak został wybrany na prezydenta Republiki, gdy nie miał jeszcze czterdziestki, tak że został najmłodszym prezydentem Francji od czasu powstania V Republiki w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku. stulecie.

Ale niedawno opublikowana książka „Prezydent” autorstwa jej dwóch autorek, Avy Jamshidi i Natalie Schock, była inna, ponieważ udało im się wejść w samo serce tej wyjątkowej relacji. Książka na każdej stronie emanuje podziwem autorów dla tej kobiety, która miała być nauczycielką, żoną, matką i niczym więcej. Ale jej utalentowany uczeń studiuje nie tylko, czy to w szkole średniej, czy później; Tam należał do Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu, a następnie do Wyższego Instytutu Zarządzania, który kształci wyższe kadry i elity kraju. Szybko zwrócił na nią uwagę w trakcie swojej kariery: jako wysokiej rangi urzędnik w Departamencie Inspekcji Finansowej, następnie bankier w jednym z najbardziej prestiżowych banków (Rothschild Bank w Paryżu), a stamtąd dołączył do socjalistycznego kandydata na prezydenta François Hollande'a , który obiecał mu, że w przypadku wyboru będzie „trzecią osobą” w Elizeuszu. Z doradcy ekonomicznego prezydenta Macron został ministrem gospodarki latem 2014 r. do lata 2016 r.; Gdzie zapoczątkował swój ruch polityczny „France Forward”. Niecały rok później został prezydentem republiki w wyjątkowych wyborach.

W ten sposób z czarującym urokiem, w wieku 64 lat, ta blondynka o smukłym wzroście została żoną Prezydenta Rzeczypospolitej, przed którym drzwi zostały otwarte, a jej prośba nie została wysłuchana. Kręci się z mężem po stolicach świata i przyjmuje jego starszych. Zabronione polecenie. Pocałunek popularnej prasy i jej wizerunki opanowują błyszczące magazyny, a mężczyźni i kobiety w mediach ścigają się o zdanie lub wywiad.

Najlepsze domy mody starają się przekonać ją do noszenia najpiękniejszych tkanin z ich laboratoriów. To obraz Francji za granicą. Wszedłem do pracy humanitarnej. Został wymieniony i odnowiony w Pałacu Elizejskim i nie wahał się prosić o wymianę naczyń z prezydenckiego stołu, aby pasowały do ​​słynnej kuchni francuskiej; Ale koszt przyszedł w erze rozdętych wydatków; Osiągnął pół miliona euro, wzmacniając twierdzenie, że Macron jest „prezydentem bogatych”. Niektórzy z nich nazywali ją „Marią Antoniną”, żoną króla Francji Ludwika XVI, która odpowiadała tym, którzy jej mówili, że Francuzom brakuje chleba i nie mają co jeść, mówiąc: „Niech jedzą herbatniki”. Królowa i król skończyli na gilotynie, która stała na dzisiejszym Place de la Concorde w Paryżu, rzut kamieniem od Pałacu Elizejskiego.

Ale czy to naprawdę Brigitte? Najważniejsze pytanie, które reprezentuje problem, wokół którego obraca się książka, można podsumować pytaniem: Kto stworzył kogo? Czy nadal odgrywała rolę nauczycielki, która jest uczennicą? A może uczeń jest wolny od przykazania? Czy on korzysta z jej wizerunku, czy ona korzysta tylko z jego pozycji?

Autorzy cytują źródło bliskie parze, które mówi: „Emmanuel zawdzięcza wszystko Brigitte. Dzięki niej zostałem prezydentem. Ty (skłoniłeś) jego wizerunek i dałeś mu wejście do domów i serc Francuzów”. Inny dodaje: „Jest jedyną kobietą, która pomogła mężowi i przyczyniła się do jego wyboru. Reprezentuje nowy świat i nowoczesność, podczas gdy on zestarzał się w wieku dwudziestu lat. To jego gwarancja emocjonalna i racjonalna”.

Książka omawia wydarzenia, które pokazują, jak bardzo młody prezydent chciał słuchać opinii żony we wszystkim, co robi. Kiedy były prezydent Francois Hollande zaproponował mu zostanie ministrem, poprosił go o czas na skonsultowanie się z żoną. A kiedy chciał poprowadzić swoją prezydencką przygodę, to właśnie jego doradca zachęcił go do tego i wziął go za rękę. A podczas kampanii prezydenckiej zawsze była obecna.

Przeglądała z nim jego listy i nie wahała się go krytykować, gdyby widziała, że ​​przedłuża się lub pozostaje niejasny. Trenowała go, aby znaleźć odpowiedni poziom głosu i zawsze wyrażała zastrzeżenia co do tego, co powiedział lub sposobu, w jaki przekazywał swoje przesłanie. Krytykowała jego nieprzerwaną pracę, kiedy był ministrem, potem kandydatem, a później prezydentem.

Książka mówi, że doradcy Macrona byli szczęśliwi, gdy towarzyszyli prezydentowi w jego oficjalnych podróżach zagranicznych; Bo byli pewni, że nie będą zmuszani do pracy na czas wyjazdu, bez względu na to, jak długo i na jaki czas. Gdy Brigitte zbliżała się do prezydenta, aby mu powiedzieć: „Przestańcie torturować tych biednych ludzi. Pozwól im trochę odpocząć. Nie jest tajemnicą, że Macron ma obsesję na punkcie komunikowania się z ministrami i doradcami dzień i noc, i bardzo późno w nocy. I biada ministrowi lub doradcy, który uczestniczy w spotkaniu i nie ma pełnej kontroli nad swoimi aktami.

Gdy strony się przewracają, chęć Brigitte, by zawsze być blisko Emmanuela, jest oczywista do tego stopnia, że ​​zawsze nalega, aby jego doradcy i współpracownicy dawali im trochę czasu między oficjalnymi spotkaniami na prywatne spotkania. Co więcej, chętnie monitoruje jakość spożywanych przez niego potraw, np. wymaga od pracowników prezydenckiej kuchni, by codziennie przygotowywali dziesięć rodzajów warzyw i owoców.

Jego żona otworzyła mu drzwi i okna na ludzi kultury, intelektualistów i sztuki, i postanowiła, że ​​przynajmniej raz w miesiącu, w ramach „Wieczorów Elizejskich” należy zapraszać grupę muzyczną, teatralną lub śpiewaczkę, aby rezydencja prezydencka staje się „przyjacielem” sztuki i kultury. Nie jest tajemnicą, że Brigitte Macron, studiując sztukę aktorską, ma rozległe relacje z wieloma segmentami sektora artystycznego; Zwłaszcza teatr. A zaledwie dwa dni przed nałożeniem kamienia na domy, w kontekście walki z epidemią „Korony”, prezydenta i jego żonę widziano w teatrze w centrum stolicy, by wziąć udział w przyjęciu inauguracyjnym zaprzyjaźniona reżyserka Brigitte Macron.

Autorzy opowiadają, że Brigitte zmusiła męża do spędzenia weekendu poza Pałacem Elizejskim. Na szczęście Prezydencja zajmuje siedzibę sąsiadującą z Pałacem Wersalskim, zwaną „Latarnią”, która znajduje się około pół godziny jazdy samochodem od centrum Paryża. Ta otoczona wysokimi murami rezydencja jest idealnym siedliskiem. Znajduje się w samym sercu lasu, a wnętrze jest eleganckie, nowoczesne i niezbędne, w tym kort tenisowy i basen. Siedziba należała wcześniej do Prezydium Rządu; Jednak były prezydent Nicolas Sarkozy „położył” na niego rękę i tym samym znalazł się w areszcie Prezydenta RP.

W tej rezydencji były prezydent Francois Mitterrand ukrywał swoją nieślubną córkę Mazarine Pingo, a przed nim Valerie Trierweiler, towarzyszkę François Hollande'a, „uciekła” po tym, jak odkryła jego „zdradę” z aktorką Julie Gayet. Obaj autorzy twierdzą, że Brigitte Macron „zakochała się w tym miejscu” i chętnie tam jest, gdy tylko ona i jej mąż mają okazję. Podobnie żonie prezydenta spodobała się letnia rezydencja, którą dysponował Elysee, czyli „Fort Bregonson” z widokiem na wody Morza Śródziemnego. Jednak chęć prezydenckich małżonków, aby wyposażyć fort w basen, wywołała oburzenie we Francji i przywołała obraz szczodrego prezydenta, który na makijaż wydał co najmniej dwadzieścia tysięcy euro.

W rzeczywistości Francuzi byli zdumieni, gdy Brigitte Macron pojawiła się w świetle reflektorów. Uważali ją za nieco konserwatywną burżuazję, chociaż wydawała się „rewolucyjna”, kiedy odpowiedziała na wezwanie swojego serca i zostawiła męża, by zamieszkać z Emmanuelem Macronem. Obaj autorzy szczegółowo wyjaśniają, jaka była „nieśmiała”. Jedną z głównych stałych cech książki jest to, że w jednej są dwie kobiety: przed i po Pałacu Elizejskim.

Francja ma najbardziej scentralizowany system ze wszystkich krajów europejskich. A bijącym sercem tego centrum jest Pałac Elizejski, który jest owinięty w konstytucję V Republiki, którą generał de Gaulle uczynił zwyczajem w latach XNUMX. XX wieku. Wielu uważa, że ​​prezydent republiki ma w czasie monarchii większe uprawnienia niż król. W rezultacie żona prezydenta może sprawować przez swojego męża rodzaj ukrytej władzy. Chociaż Brigitte Macron zawsze trzymała się z daleka od takich spekulacji, rzeczywistość jest inna.

Książka mówi, że to ona odkryła Jean-Michela Blanqueta, obecnego ministra edukacji i jednego z najwybitniejszych członków rządu. Przyjmuje ministrów i ma w swoich szeregach wielbicieli.

Wraz z Blanquet minister pracy Muriel Benico i minister praw kobiet Marilyn Schiappa. Jeśli chodzi o to drugie, książka mówi, że Macron myślał o przetasowaniach w rządzie i był niezdecydowany. Ponieważ minister Schiappa jest jej bardzo bliski, pospiesznie poinformowała męża, że ​​„może robić, co chce, dopóki ona konkubina pozostać w rządzie. Książka jest oparta na zeznaniach ministra chcącego zachować anonimowość, który mówi, że „jeśli minister chce wprowadzić poprawkę do tekstu ustawy, rozmowa z Brigitte jest bardzo przydatna, ponieważ może wpłynąć na prezydenta i obejść doradcy”.

Fayrouz przyjmuje Macrona przy filiżance kawy w poniedziałek

Poparła zrezygnowanego ministra Richarda Frana, jednego z pierwszych, którzy dołączyli do Macrona wśród posłów Partii Socjalistycznej, z powodu skandalu na rynku nieruchomości, który go spotkał. A księga mówi o niej, że powtarzała ministrom: „Jeżeli jesteście w stanie pomóc, nie zwlekajcie z powiadomieniem mnie”.

Dwaj autorzy mówią o niej: „Ma intuicję polityczną i jest bardzo wrażliwa”. Raczej opisują to jako „prawą półkulę mózgu prezydenta” i że „konsultuje się z nią we wszystkim po zamknięciu drzwi do ich apartamentu” w Pałacu Elizejskim. Z książki wynika, że ​​jest ona zawsze obecna podczas kolacji z filarów większości, która zaprasza do Pałacu Elizejskiego, czego nie ma w oficjalnym dzienniku prezydencji. Zrozumieli to ministrowie i marzyciele teek ministerialnych. Dlatego starają się zbliżyć do niej, co jest określane jako „przypisy królów”.

 

Niektóre głosy protestujących w ramach ruchu „żółtych kamizelek” nie zawahały się nazwać go „Brigette Antoinette” ku pamięci żony króla Ludwika XVI. Brigitte jest kompasem dla prezydenta, według książki, co pozwoliło mu utrzymać dobre stosunki z prawicowym prezydentem Nicolasem Sarkozym oraz z wieloma, w tym ze skrajnej prawicy, takimi jak Philippe Deauville, szef " Ruch dla Francji”.

Jeśli chodzi o dwoje autorów, Brigitte Macron, pomimo jej zmysł polityczny; Nawet jej przebiegłość, ponieważ popełniła wiele błędów, które popełniono przeciwko mężowi i jego polityce. Oto Brigitte Macron: kobieta o złożonej, ale wyjątkowej osobowości, zarówno w życiu osobistym, jak i „politycznym”. Kto nie zna szczegółów jej życia, nie zdaje sobie sprawy z przeszkód, jakie musiała pokonać, aby osiągnąć to, do czego dotarła. Ale w końcu była aktywna w wydarzeniach tak bardzo, jak ona była nimi dotknięta, jeśli nie bardziej.

Międzynarodowi projektanci mody gościli prezydenta Francji i jego żonę w Pałacu Elizejskim