Jest to etap, w którym nie rozumiesz tego, co się dzieje i kurczowo trzymasz się „nadziei powrotu tak, jak to ci się przydarzyło wcześniej…!

po którym następuje etap..

I jest to etap, w którym masz pewność, że popełniłeś błąd i nie powinieneś był tak skoncentrować się na nim... i że musisz na zawsze wyzbyć się jego miłości..!

Co jest uczuciem, które przychodzi do ciebie od czasu do czasu... które sprawia, że ​​próbujesz wrócić... i zamierzasz przebaczyć "niewybaczalny" grzech...

Próbujesz wmówić sobie, że to ty jesteś winny i że tylko on wygląda jak ty, potem kłócisz się ze sobą i oskarżasz ją o słabą, potem tęsknisz i jesteś ignorowany, a potem znowu się obwiniasz.

To ten, w którym przyzwyczajasz się do izolacji, smutku i pragnienia samotności, a nie odczuwania wartości rzeczy lub życia w ogóle, a wszystko wokół ciebie wydaje się wyblakłe.

Więc zbliżasz się do ludzi... stajesz się towarzyski, widzisz rzeczy, których nie widziałeś, marzysz o lepszym jutrze i patrzysz na rzeczy nowym okiem...

To właśnie prowadzi cię do etapu zdrowienia.

I tutaj nie znienawidzisz tej osoby; Wręcz przeciwnie, życzysz mu dobrze, dobrze sobie życzysz i zaczniesz gorliwie szukać prawdziwego, a nie niepełnego doświadczenia...!

I w którym osoba na stałe znika z Twojej pamięci... Przy wielu troskach i kłopotach życiowych, a zdarza się, że pewnego dnia wchodzisz na swoje konto na Facebooku i znajdujesz publikację, którą napisałeś pięć lat temu, w której wyrażasz, jak bardzo tęsknisz za tą osobą ...

Ściskasz swój mózg, jakby była cytryną, próbując przypomnieć sobie przynajmniej coś z jej nazwy; Ale bez skutku."

.

„To nie była arogancja ani arogancja, to było wygaszenie”.