Mamy randkę dla poety inżyniera Siddiqa Saei

I mówi mi, żebym o niej zapomniała – i na zawsze zapomniała ją znaleźć
Zapomnij o zagładzie — uspokój nas wszystkich
A on mówi: Co to jest, nasze ojczyzny, do naszych ojczyzn wolno wpadać?
* * *
Jak mogę zapomnieć, taki a taki - i wszyscy oddycham jej kaprysem?
A wspomnienia młodości i namiętności — gdzie potem zostały wyrecytowane?
Jak mogę w nim zapomnieć ojca - o świcie wzywa mnie na spotkanie?
I matkę, której łzy mnie palą – a dla niej całe moje życie
Jak mogę zapomnieć, a moje serce kocha tę ziemię i jej nazwę?
Życie to nic innego jak statek — w falach wszyscy się boimy
Wypłynął z Latakii — a w Latakii jego kotwicowisko