aura czystości

Ma aurę muzyki, śpiewa mi to, co lubi, gdy jesteśmy w naszej małej chatce. Ma aurę miłości, więc nikt nie widzi, kiedy uścisk jest przesłaniem niewinnego połączenia. Ma aurę czystości, jakby Bóg perfumował go wodą Zamzam.

Ma aurę uczciwości, uczciwość nie boli. Ma aurę łez, dużo do mnie płacze, a małe palce ocierają niespokojne oko.
Ma aurę smutku i nie może bez niej żyć, jakby smutek czaił się wokół mnie jak wróżka, która zgubiła drogę do swojego samotnego lasu.

Ma aurę białej lilii, podlewam ją za każdym razem, gdy płacze.
Ma zagubioną aurę, którą znajduję w piwnicy, ilekroć ją gubię.
I ma mnie.
Aura wiecznego przetrwania, obracam się i obracam, kręci się ojczyzna, kręgi nostalgii, a dusza unosi się w powietrzu.