jest gwiazdą

I widziała go jako gwiazdę, do której nikt nie mógł dosięgnąć, i jasne światło, którego raz dotknęła i znów zapomniała o jego istnieniu, jego pamięć zmumifikowana daleko od pozostania dla niego samego, zwykła dotykać go ponownie w deszczową noc, a potem to rozprasza się, rozprasza jak chmura w księżycową noc, widziała go aż do nieba, a światło Jak słońce, tak młody jak dziecko i przejrzysty jak dusza, znaczył dla niej wszystko.

I była pół kobietą, pół dzieckiem, żyła życiem na starym morzu, w starym słońcu i dawnych czasach, żyła w cieniu dzieciństwa i nie lubiła dramatyzować. Widzisz to jako ptaka zjedzonego przez samotność , w swoim gnieździe jego gałęzie opadały jedna po drugiej i płakały bez płaczu nad nim.

Ale on nie słyszał, nie lubił słyszeć jej słabego głosu, więc odszedł i poszedł, a ich dni poszły na marne, a ty nadal mówisz, mimo wszystko, gdyby nie twoja dusza, moje życie byłoby był dziwny.