ڄڻ ته ڪجھ نه ٿيو

سياري جي سرد ​​ڏينهن جو هڪ ٻيو برسات جو ڏينهن هو، جنهن تي مون وقت جا ڪتاب بند ڪيا هئا ۽ انهن کي ٻيهر نه کولڻ جو واعدو ڪيو هو، مون کي ڏاڍو مايوسي، ڪيڏو غفلت ۽ بي پرواهه محسوس ٿي رهيو هو، مون کي خبر هئي ته اهو رستو بند ٿي ويو هو، جنهن تي مون هليو هو. پر ائين پئي لڳو ڄڻ منهنجا سمورا خواب منهنجي پيرن تي ٽڙي پکڙي ويا هجن، ڄڻ مون انهن سڀني معصوم ٻارن جي خواهشن جي لاش جي اڳيان هٿ جهلي ڪم ڪيو هجي.

هي اهو ڏينهن هو جنهن مون کي گهڻو ڪجهه سيکاريو، مون کي سيکاريو ته نازڪ برتن کيڏڻ لاءِ موزون ناهن، ان سان گڏوگڏ نازڪ احساس، مون کي سيکاريو ته انڌو ڀروسو توکي ڪنهن اڻ ڄاتل ڪاري رستي ڏانهن وٺي وڃي ٿو، ۽ مون کي اهو به سيکاريو ته زوال ڪيئن به هجي. مضبوط، عزم ۽ ارادي سان ان مان اٿاري سگهجي ٿو، اهڙا سبق آهن جن جي قيمت اسان ادا ڪريون ٿا، پر اهي ان جي لائق آهن، جيڪا قيمت اسان ادا ڪئي، اها زندگي آهي، ۽ مون کي خبر هئي ته ايمان سڀ کان وڌيڪ مضبوط آهي جنهن سان توهان هٿ ڪري سگهو ٿا، خوبصورت ڳالهه اها آهي ته توهان پنهنجي عبادت کي ڪيترو به ڇڏي ڏيو، خدا توهان کي نه ڇڏيندو، ۽ توهان جو رستو هميشه هلندو آهي، چاهي اهو ڪيترو به خراب هجي ۽ موسم جي پرواهه ناهي.

مان ان ڏينهن قرآن پاڪ جي تلاوت ڪندي بيٺس، فجر ٿي ۽ مون نماز ادا ڪئي، پوءِ مان ننڊ ۾ ويس ۽ منهنجي دل ۾ هڪ نئين روشنيءَ سان جاڳيس.

اسان اڪثر غمگين خوابن تي، يا انهن ماڻهن کان جن تي اسان ڀروسو ڪيو ۽ خيانت ڪيو، هڪ نئين زخم کان، يا ناڪامي ۽ ناڪامي کان.

جائز آهي سڄي رات روئڻ، پوءِ جاڳجڻ ڄڻ ته ڪجهه ٿيو ئي نه هو، جيئن هڪ ئي رات ۾ دل مان سڀ غم ختم ڪري، هڪ نئين محبت، هڪ نئون ماڻهو، نئين ڪاميابي ۽ نئين اميد، انتظار ۾ هجي. تون هنن سڀني ڳالهين کي ملڻ ۾ دير نه ڪر ۽ پاڻ کي اڪيلو ڪري ڳوڙهن جي وچ ۾ دفن ڪر، دعا ڪر ۽ اميد جا سڀ شمع روشن ڪر، ڇو ته سڀاڻي وڌيڪ خوبصورت هوندي جيستائين تون ان تي يقين رکين، ڇو ته خدا توکي نه ڇڏيندو. تنهن ڪري پنهنجو پاڻ کي نه ڇڏيو.

انسانن مان ڪيترو به چڱائي وڃائجي، پر خدا وٽ ننڍيون ننڍيون شيون به نه وڃائجن.