E bija e mjegullës

Unë mund të isha bija e mjegullës, mjegulla aq e ëmbël në një ditë të ftohtë, qielli i saj i bardhë dhe rrugët e tij bosh, bosh si zemra e shpuar lart e poshtë, ose bijë degësh të thata, për shembull, unë. mund të isha i zbehtë, ngrohtësisht i zbehtë, Si ndonjë vatër, ose një pemë e prerë, në anë të një rruge të shkretë, mund të isha fëmija i parfumit të natës, ose diçka e varur në mur si kujtim, ose një zinxhir argjendi në qafë dikujt, fëmijë i një reje larg, i vetmuar, si kot.

Mund të isha mik i një drite të zbehtë, nuk jam kurrë i vetmuar, nuk jam aq i mjerë, nuk dëgjoj muzikë, nuk dëgjoj asgjë që kërcen shpirtin, por ndihem.

Nëse je zog, ai nuk vdes, por humbet një pjesë të jetës kur nuk këndon.
Po sikur të ishit një aureolë në kokën e një engjëlli?