Shpirti ynë është bosh

Kush e di për ne, dhe si na kanë ngrënë ujqërit ditët dhe orët, kush na kanë çuar ditët dhe plagët, dhe sa fati i keq na ka gllabëruar, nuk ka rrugë për ne, Lejth, dhe shpirti ynë është. boshatisur prej nesh.

Pra, askush prej nesh nuk e do universin, ata gërvishtin vdekjen dhe luten që të mos vdesin, kështu edhe ti, Leith, ti shkon me shpirtin larg, në det duke u përpjekur ta mbytësh dhe ndonjëherë ta ringjallësh, por edhe ti. përpiquni ta mbani trupin tuaj të rregulluar, pa gërvishtje dhe pa konsumim të krimit.

Kush e di për ne, dhe unë kam aq shumë frikë nga ju, nuk tundohem më nga arat tuaja me grurë dhe gjithçka që bëni me duart tuaja për mua nuk tundohet më.
Vetëm për hirin tim, ujku yt hëngri ditët e mia, vetëm ditët e mia, pasi u gjakosa derisa nuk mbeti as edhe një ditë e vetme, në të cilën mund të vdisja në paqe.