zemer e thyer

U nisa në trenin e vetmisë me zemër të thyer dhe kokë mbrapsht.Më theu zemrën dhe bëri gropën që hapi vetë të më shtrëngonte e të më mbështillte me të zezë.

Pasioni im ishte plot me mendime dhe emocione që nuk do të arrij t'i rimarr, ai u varros brenda meje ndërsa formova një imazh të tij që përputhej me shpirtin tim, duke më bërë një mizë rajhane në qenien e shpirtit të tij. Momentalisht jam bere shume indiferente ndaj njerezve, nuk qaj shume, dhe ndjej vetem qiellin, qielli me ndjen, shikoj rruget dhe e kam shume mall per vjeshten, nuk me mungon askush dhe askush. ndjen mall për mua, fotografoj shumë borzilok, jasemini të verdhë dhe kaktus dhe zambakët shumëngjyrëshe sikur të ishin gjithë jetën time.

Mbaj lule në fletoret e mia ku nuk harroj t'i harroj, apo harroj format e tyre, i lutem shumë Zotit që të qetësohem.
Tani, pasi u përpoqa ta tërhiqja nga thellësitë e mia dhe ta rrëmbeja nga unë sa herë që ai e merrte nga unë, unë ende po përpiqem ta harroj, duke harruar gjithçka që kam kaluar që lëndoi një shpirt të mirë që donte vetëm për të jetuar në paqe.