Dhe unë jam një zog me një krah

Luani.

Po te tregoja per ate qe do, lulet e verdha, lisat, dhe shume dashuri qe me thyhet ne sy kur ti nuk degjon, po mblidhja jasemin te verdhe qe nuk thahet shpejt dhe me te te zbukuroja ballin.

I zgjidhja të gjitha bisedat që na bënin një çift harmonik.Gjithmonë dështoja,sepse zbuloja gjithçka dhe nuk më mbetej asgjë.Më mbeti vetëm një gjysmë zëri i dobët,me të cilin pëshpërita disa shkronja.Vrapova drejt gjithçka që na bashkoi dhe unë dështova, sikur të isha i kotë.

Si mund të kem qoftë edhe një përdorim kur jam ngecur këtu, mes tavanit dhe dyshemesë, nata e mbyt shpirtin dhe e mbart me aurën e saj, si të ishte një zog me një krah, i paaftë për të fluturuar.

Isha dhe jam ende e dashuruar me çdo gjë të bukur dhe kontradiktore, si përqafimi pavarësisht nga qarja.

O Lejth.
E qara ka një zemër që nuk mund të përpihet nga zjarri, Leith, dhe sikur shpirti im është më i dhimbshëm se ti.