உடைந்த இதயம்

உடைந்த இதயத்தோடும், தலை பின்னடைவோடும் தனிமை ரயிலில் புறப்பட்டேன்.அது என் இதயத்தை உடைத்து அவர் தோண்டிய குழியை என்னை இறுக்கி கறுப்பு போர்த்தியது.

என் பேரார்வம், என்னால் மீட்டெடுக்க முடியாத எண்ணங்கள் மற்றும் உணர்ச்சிகளால் நிறைந்திருந்தது, அவர் என் ஆத்மாவுக்குப் பொருந்தக்கூடிய ஒரு உருவத்தை நான் உருவாக்கியதால், அவர் எனக்குள் புதைக்கப்பட்டார், அவரது ஆத்மாவில் என்னை ஒரு ரேஹானா பறக்க செய்தார். தற்சமயம், நான் மக்களைப் பற்றி அலட்சியமாகிவிட்டேன், நான் அதிகம் அழுவதில்லை, நான் வானத்தை மட்டுமே உணர்கிறேன், வானம் என்னை உணர்கிறேன், நான் சாலைகளைப் பார்த்து இலையுதிர்காலத்திற்காக நிறைய ஏங்குகிறேன், நான் யாரையும் யாரையும் இழக்கவில்லை எனக்காக ஏங்குவதாக உணர்கிறேன், நான் நிறைய துளசி, மஞ்சள் மல்லிகை மற்றும் கற்றாழை மற்றும் வண்ணமயமான அல்லிகளை என் வாழ்நாள் முழுவதும் படம் பிடித்தேன்.

நான் என் குறிப்பேடுகளில் பூக்களை வைத்திருக்கிறேன், அங்கு நான் அவற்றை மறக்கவோ அல்லது அவற்றின் வடிவங்களை மறக்கவோ மறக்கவில்லை, உறுதியளிக்க கடவுளை மிகவும் பிரார்த்தனை செய்கிறேன்.
இப்போது, ​​​​அவனை என் ஆழத்திலிருந்து இழுக்க முயற்சித்த பிறகும், அவன் ஒவ்வொரு முறையும் அவனை என்னிடமிருந்து பறிக்க முயற்சித்த பிறகும், நான் இன்னும் அவரை மறக்க முயற்சிக்கிறேன், நான் அனுபவித்த அனைத்தையும் மறந்து, ஒரு நல்ல உள்ளத்தை மட்டுமே விரும்பினேன். நிம்மதியாக வாழ வேண்டும்.