பொதுவாக மதியம் தேநீர்.. அரண்மனைகள் முதல் வீடுகள் வரை அதன் வரலாறு

மதியம் தேநீர் மற்றும் தேநீர் விருந்துகள் நமது மரபுவழி சமூக மரபுகளாக மாறியிருக்க வேண்டும் மற்றும் அவற்றின் நேர்த்தி மற்றும் மகிழ்ச்சியின் காரணமாக உலகின் பல்வேறு பகுதிகளில் பரவியிருக்க வேண்டும், ஆனால் இந்த மரபுவழி பழக்கவழக்கங்கள் எங்கிருந்து வந்தன மற்றும் தேநீர் மற்றும் அதன் மேஜைகளை கொண்டாடிய முதல் மக்கள் யார்? அந்த ஒருபுறம், தேநீர் உடலுக்கு தேவையான திரவங்களை வழங்குகிறதுமறுபுறம், அவர் சில நேரங்களில் அதை குடிக்க ஒரு இனிமையான நேரம் காண்கிறார்.

தேநீர் என்பது ஒரு நாளைக்கு பல முறை மீண்டும் மீண்டும் செய்யப்படும் ஒரு தினசரி பழக்கமாகும், மேலும் காபி தவிர உலகின் மிகவும் பிரபலமான சூடான பானம், ஆனால் தேநீர் விருந்துகள் ஐரோப்பாவிலிருந்து உலகம் முழுவதும், குறிப்பாக பிரிட்டனில் இருந்து தொடங்கப்பட்டன.

பூமியில் தண்ணீருக்கு அடுத்தபடியாக அதிகமாக உட்கொள்ளப்படும் பானங்களில் தேநீர் இரண்டாவது இடத்தில் உள்ளது, அதனால் அது பல கலாச்சாரங்களிலும், பல்வேறு சமூக நிகழ்வுகளிலும் புகழ் பெறுகிறது, மேலும் இது தேநீர் விருந்துகள் என்று அழைக்கப்படுவதற்கு வந்துள்ளது, குறிப்பாக சீனா மற்றும் ஜப்பானில். பூர்வீகமானது, மேலும் இதில் நவீன தேயிலை வகைகள் மற்றும் அதன் தயாரிப்பைக் காண்பிப்பதில் கலை காண்பிக்கப்படுகிறது, மேலும் மத்திய கிழக்கிலும், சமூகக் கூட்டங்களில் தேநீர் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது.

வெள்ளை தேயிலையின் நன்மைகள் என்ன?

தேயிலையின் அசல் வீடு கிழக்கு ஆசியாவில் அமைந்துள்ளது மற்றும் சீன கணக்குகள் "ஷெனோக்" மன்னர் சூடான தேநீர் உட்செலுத்துதலை சீனாவிற்கு ஒரு பானமாக அறிமுகப்படுத்தியதாக குறிப்பிடுகிறது; அவர் தற்செயலாக சூடான நீரில் தேயிலை இலைகளின் விளைவைக் கண்டுபிடித்த பிறகு, சீனாவிலிருந்து, தேயிலை ஜப்பான் மற்றும் இந்தியாவிற்கும், பின்னர் துருக்கிக்கும் சென்றது, இது ஓரியண்டில் பரவுவதற்கு பங்களித்தது.

மிக முக்கியமான உற்பத்தி செய்யும் நாடுகள் இந்தியா, சீனா, சிலோன், இந்தோனேசியா மற்றும் ஜப்பான், மற்றும் மிக முக்கியமான இறக்குமதி நாடுகள் பிரிட்டன், அமெரிக்கா, ஆஸ்திரேலியா மற்றும் ரஷ்யா.

பிரித்தானியாவில், தேநீர் அதில் உள்ள மிக முக்கியமான தேசிய பானமாக விவரிக்கப்படலாம், ஏனெனில் அது 1660 ஆம் ஆண்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யத் தொடங்கியது, மேலும் அதில் உள்ள அதன் பெயர் அந்த சூடான பானத்துடன் தொடர்புடையது அல்ல, ஆனால் ஆங்கிலேயர்கள் சாப்பிடும் சிற்றுண்டியுடன் தொடர்புடையது. மதியம், சமீபத்திய புள்ளிவிவரங்களின்படி, பிரித்தானியர்கள் அதை விட அதிகமாக குடிக்கிறார்கள் என்பது கவனிக்கத்தக்கது ஒரு நபருக்கு ஆண்டுக்கு 60 கிலோ தேநீர் என்ற விகிதத்தில், ஆண்டுக்கு 2 பில்லியன் கப் தேநீர்பிரித்தானியாவில் தேயிலைக்கான இந்த பெரும் தேவைக்கான காரணம் என்ன என்ற கேள்விக்கு இது வழிவகுக்கிறது, மேலும் இந்த வழக்கத்தின் வரலாற்று வேர் என்ன?

பிரிட்டனில் தேயிலை நுழைந்தது பற்றிய வரலாற்று விசாரணையில், ஐரோப்பாவில் தேயிலையின் வரலாறு குறித்த பிரிட்டிஷ் “டி-மியூஸ்” புல்லட்டினை நாம் கவனிக்கலாம்: “பதினேழாம் நூற்றாண்டில் தேநீர் ஐரோப்பாவில் நுழைந்தது, பிரான்ஸ் விரும்பப்பட்டது. அது, மற்றும் பிரெஞ்சு பிரபுத்துவம் அதை ஏராளமாக குடிக்கத் தொடங்கியது, குறிப்பாக பதினாறாம் மன்னர் லூயிஸ் இதை குடிப்பது கீல்வாதத்தை (கால்விரல்களில் இரத்த உறைவு நோய்) சமாளிக்க உதவும் என்று நம்பியதால்.

தேநீர் தீங்கு விளைவிக்கும் சூழ்நிலைகள் என்ன?

இங்கிலாந்திற்கு 22 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே தேயிலை பிரான்சில் நுழைந்தது, மேலும் "Te Meuse" என்பது பிரெஞ்சு "மேடம் செவன்" எழுதியதை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இது பதினேழாம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பிய சமூக வரலாற்றின் மிக முக்கியமான வரலாற்றாசிரியராகக் கருதப்படுகிறது மற்றும் தேநீர் காலத்தை நிர்ணயித்தது. 1622 கி.பி., போர்ச்சுகலின் இளவரசி கேத்தரின் உடன் சார்லஸ் II இன் திருமணத்துடன் இங்கிலாந்திற்குள் நுழைந்தது. இந்த திருமணத்தின்படி, போர்ச்சுகல் இங்கிலாந்துக்கு ஆப்பிரிக்கா மற்றும் ஆசியாவில் உள்ள அதன் காலனிகளில் அதன் துறைமுகங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கான உரிமையை வழங்கியது, மேலும் தேயிலை புதிய வர்த்தக பாதைகள் வழியாக இங்கிலாந்திற்குள் நுழைந்தது.

இரண்டாம் சார்லஸ் தனது போர்த்துகீசிய மனைவியுடன் அரியணைக்கு திரும்பியவுடன், அவர்கள் நாடுகடத்தப்பட்ட காலத்தில் ஹாலந்தில் வாழ்ந்த பிறகு, அவர் ஏராளமாக தேநீர் குடிக்கத் தொடங்கினார், பதினேழாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இது இங்கிலாந்தில் தேசிய பானமாக மாறியது, குறிப்பாக. ராணி அன்னே அரியணை ஏறியதும், இந்த காலகட்டத்தில் டச்சஸ் செவன் பெட்ஃபோர்ட் "அண்ணா" மதியம் மயக்கம் அடைந்ததாக புகார் செய்ததாக கூறப்படுகிறது, அந்த நேரத்தில் மக்கள் இரண்டு வேளை மட்டுமே சாப்பிடுவது வழக்கம். நாள்; அவர்கள் காலை உணவையும் இரவு உணவையும் சாப்பிட்டனர், மாலை சுமார் எட்டு மணிக்கு, டச்சஸ் மதியம் தனது ஆடை அறையில் ரகசியமாக சாப்பிடும் ஒரு கப் தேநீர் மற்றும் ஒரு துண்டு கேக் குடிப்பதே தீர்வு.

பின்னர் டச்சஸ் வெபர்ன் அபேயில் உள்ள தனது அறைகளில் தனது சிற்றுண்டியைப் பகிர்ந்து கொள்ள நண்பர்களை அழைப்பார், அது ஒரு கோடைகால பாரம்பரியமாக மாறியது, மேலும் டச்சஸ் லண்டனுக்குத் திரும்பியபோதும் அதைத் தொடர்ந்தார், தேநீர் குடித்துவிட்டு நடக்குமாறு நண்பர்களுக்கு அட்டைகளை அனுப்பினார். துறைகள்.

யோசனை மற்றும் பாரம்பரியம், மிகவும் உயர்ந்ததாக மாறியது, உயர் சமூக வகுப்புகளால் எடுக்கப்பட்டது, அது அவர்களின் ஓவிய அறைகளுக்கு கூட மாறியது, பின்னர் பெரும்பாலான உயர் சமூகத்தினர் சில மதிய சிற்றுண்டிகளை வைத்திருந்தனர்.

பதினாறாம் நூற்றாண்டில் பிரிட்டனில் தேயிலை அதிக விலைக்கு விற்கப்பட்டது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது; அதன் ஒரு கிலோ 22 பவுண்டுகள், இன்று தோராயமாக இரண்டாயிரம் பவுண்டுகளுக்கு சமம், அதன் தொடக்கத்தில் இது சிகிச்சைக்காக பயன்படுத்தப்பட்டது.அதன் அதிக விலை மற்றும் பிரிட்டனுக்கு கடத்தல் அதிகரிப்பு, இது ஒரு வழி அல்லது வேறு வழிவகுத்தது. மற்ற பொருட்களுடன் தேயிலை கலப்படம்; வில்லோ மற்றும் அந்துப்பூச்சி போன்றவை, 119 வரை, வரியை 1784% ஆகக் குறைக்க ஒரு சட்டம் பிறப்பிக்கப்பட்டது, இது கடத்தல் நடவடிக்கைகளை நிறுத்தி அதில் மோசடியின் சதவீதத்தைக் குறைத்தது, 12 வரை, கடுமையான விதிகளை விதித்து ஒரு சட்டம் வெளியிடப்பட்டது. தேநீரை விற்கவோ, வாங்கவோ அல்லது ஏமாற்றவோ தகுதியுடையவர் என நிரூபிக்கப்பட்ட எவருக்கும் அபராதம். .

அந்த காலங்களுக்குப் பிறகு பிரிட்டனில் தேநீர் முதல் மறுக்கமுடியாத பானமாக இருந்தது, இது ஒயின் ஓரளவிற்கு விநியோகிக்க வழிவகுத்தது, மேலும் தேநீரை அதனுடன் மாற்றியது.

ஆங்கிலேயர்கள் பிளாக் டீ, ஏர்ல் கிரே மற்றும் சைனீஸ் ஜாஸ்மின் டீ ஆகியவற்றைக் குடிக்க விரும்புகிறார்கள், ஜப்பானிய கிரீன் டீ சமீபத்தில் பரவியது, மேலும் அதில் சர்க்கரை, பால் அல்லது எலுமிச்சை சேர்க்கிறார்கள், மேலும் தேநீர் குறிப்பிட்ட நேரங்களில் அடிக்கடி குடிக்கப்படுகிறது; காலை ஆறு மணிக்கு உறங்கும் டீ, காலை 11 மணிக்கு தேநீர், மற்றொன்று தாமதமாக.

யார்க்ஷயரின் ஆங்கிலக் கவுண்டியில் உள்ள பிரிட்டிஷ் கடை உரிமையாளரான ஹன்னா குர்ரான், ஆங்கில தேநீருடன் தனது அனுபவத்தைப் பற்றி “அல் கலீஜ் ஆன்லைனில்” பேசினார்: “யார்க்ஷயரில் ஒரு ஆங்கிலேய குடும்பத்தில் வளர்ந்ததால், தேநீர் எப்போதும் என் வாழ்க்கையின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாகும். , டீயை முதல் துளியை ருசித்த போது எனக்கு ஞாபகம் வந்தது.அப்போது எனக்கு ஐந்து வயது, ஏழு மணிக்கு நான் எப்போதும் என் பாட்டியுடன் டீ குடித்தேன், நான் நாள் முழுவதும் டீ குடித்தேன், சில சமயங்களில் இரவும் குடித்தேன். ஒரு துண்டு பிஸ்கட் அல்லது சாக்லேட் சாப்பிட்டேன், நான் நிறைய தேநீர் குடிக்க வேண்டும், இது சில நேரங்களில் என் ஆரோக்கியத்திற்கு தீங்கு விளைவிக்கும். சுருக்கமாகச் சொன்னால், நாங்கள் இங்கே தேநீர் அருந்துகிறோம், அதே போல் சுவாசிக்கிறோம்.

அவள் மேலும் சொன்னாள், “நான் சிறுவயதிலிருந்தே அசல் தேநீரில் கொஞ்சம் பால் சேர்த்து குடித்து வருகிறேன், என் தந்தை சொன்னது எனக்கு நினைவிருக்கிறது; அவர்கள் தேநீர் பைகளை எல்லா இடங்களிலும் துடைத்தார்கள், ஏனென்றால் அவர் அசல் பையில்லா டீயை குடிக்க விரும்பினார், மேலும் அவர் என்னிடம் கூறினார்; வட அமெரிக்கர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் இணைந்ததை விட பிரித்தானியர்கள் அதிகமாக தேநீர் அருந்துகிறோம்.

குர்ரன் தொடர்ந்தார்: "இங்கிலாந்தில் தேநீர் பற்றிய பிரபலமான கருத்து தேநீர் பிரியர்களிடையே பெரிதும் மாறுபடுகிறது, மேலும் இது சாக்லேட், காபி மற்றும் பிற பானங்கள் மற்றும் உணவுகளுக்கும் பொருந்தும் என்று நான் நினைக்கிறேன். ஐஸ்கட் டீ குடிக்கும் அமெரிக்க பழக்கம், எடுத்துக்காட்டாக, இது முன்பு கருதப்பட்டது. விசித்திரமான பழக்கம்."

ஆகவே, பிரித்தானிய மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கமாக தேயிலை மாறிவிட்டது, வேலை நாளில் அவர்களின் பணிவான இடைவெளிகளில் அதை பருகி, தேநீர் விருந்துகளில், சீருடை அணிந்து, ஆண்களுக்கான ஜாக்கெட் மற்றும் டை அணிந்து, மிகவும் ஆடம்பரமாக. லண்டன் ஹோட்டல்கள்; ஆங்கிலேயர்கள் அன்றைய காலகட்டத்திலிருந்து தினசரி தேநீர் கோப்பையில் மிகவும் ஆர்வமாக உள்ளனர், மேலும் இது அனைத்து வயதினரையும், கிட்டத்தட்ட பல்வேறு வேலைத் துறைகளிலும் ஒருங்கிணைக்கும் விஷயம் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது, ஆனால் நாளின் ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் தேநீர் குடிப்பது பண்டைய பாரம்பரியம், பல்வேறு நிறுவனங்கள், நிறுவனங்கள் மற்றும் அரசு துறைகளில் மீண்டும் திரும்பியுள்ளது.