ஒரு மேகம்

என் பயம் அவனுக்குள் இருந்தது, அவன் நித்தியமானவன், எல்லா வகையிலும் அவன் நித்தியமானவன், நான் அவனிடமிருந்து பறந்து, அவனைச் சுற்றி சுழன்றேன், அபத்தத்திலிருந்து வந்த துளசி நாற்று போல, அவன் கவலைப்படவில்லை. நான் கற்றாழையை நேசித்தேன், ஏனென்றால் அது மிகவும் தனிமையாகவும், காற்றோட்டமாகவும் இருந்தது, அதன் அருகில் இவ்வளவு செடிகளை வைத்திருக்கும் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. என் பயம் அதில் சிக்கிக் கொண்டது, நான் இன்னும் தப்பிக்க விரும்பவில்லை.

நான் பறந்து கொண்டிருந்தேன், புறாவைப் போல அவன் கைகளில் இறங்கினேன்.
சாப்பிட மறந்ததால் கோபம் வந்தாலும் அப்பாவிடம் ஒட்டிக்கொள்ளும் சிறுமியைப் போல அவனிடம் ஒட்டிக்கொள்ள எனக்குப் பிடிக்கும். அவர் என்னிடம் விசித்திரமான கதைகளைச் சொல்வது எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும், மேலும் அவர் என்னை எப்படி கண்ணுக்கு தெரியாத மற்றும் கண்ணுக்கு தெரியாத ஒன்றை உருவாக்குகிறார்.

அவர் வரும்போது காலம் இல்லாதது போல் ஆவியாகிறது. அவருடன் நான் எப்படி ஆனேன் என்பது எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். நாம் ஒரே மேகமாக இல்லாத இடத்தில், நாம் ஒரே மேகம்.