இன்றிரவு எழுத வேண்டும்

இன்றிரவு எழுத வேண்டும்.
ஒரு அதிசயமான நபரைப் பெறுவதற்கு, பரிமாணங்கள் இல்லாத, முனைகள் இல்லாத, ஒரு பிரகாசம் இல்லாமல், மிகவும் மஞ்சள் நிறத்தில் கூட.
நான் ஒவ்வொரு நாளும் அதைப் பற்றி கனவு காண்கிறேன்.
நான் சிரிக்க வேண்டும் என்பதற்காக யாருடைய கண்களில் சிரிப்பு கண்ணீர் இருக்கிறது.

மேலும் முட்டாள்தனமான விஷயங்களைப் பற்றி பேசுவதை நிறுத்தாதவர், என்னை முற்றிலும் அபத்தமான நகைச்சுவையாக ஆக்குகிறார். நான் அன்பைப் பற்றி ஒரு விசித்திரமான வழியில் எழுதலாம் என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் நான் என்னை வழிநடத்தும் விசித்திரம் பள்ளத்தின் விளிம்பை பறக்கும் இடமாக மாற்றியுள்ளது.

கீர்த்தனைகள் முடிவடையாத அழகின் வசனம் போல ஒருவருக்கு அது ஒரு மகிழ்ச்சியான மாயை, மாறாக கிரிஸான்தமம் மற்றும் பாதாம் பூக்களால் ஏற்றப்பட்ட காற்றைப் போல ஒரு மாயையுடன் வாழ்வது.
நான் டூலிப்ஸ் மற்றும் கிரிஸான்தமம்களை மிகவும் விரும்பினேன், எனக்கு ரோஜாக்கள் பிடிக்கவில்லை, ஏனென்றால் நான் அவற்றை எல்லா சந்தர்ப்பங்களிலும் பார்ப்பேன், நான் துளசியை நேசித்தேன், ஏனெனில் இது ரோஜாக்களின் பூச்செண்டாக வழங்கப்படவில்லை, மாறாக நீங்கள் அதை உங்களில் ஒன்றாக கவனித்துக் கொள்ளுங்கள். குழந்தைகள்.
ஒருவேளை விக்கல் வந்திருக்கலாம்.
அல்லது லோசா.