నేను చాలా వంగిపోయాను

నేను ఈ మధ్య చాలా వంగి ఉన్నాను, మరియు నేను ఇప్పటికీ నా వస్తువులను హోరిజోన్‌లో కాంతి తెరలుగా చూస్తున్నాను, నాకు సంగీతం వినబడదు, నాకు సముద్రం ఇష్టం లేదు, నేను సూర్యునిచే శోదించబడలేదు మరియు నేను నిజంగా పనికిరానివాడిని మరియు లోపల ఒక అసంబద్ధ మానసిక స్థితి.

ఎవ్వరూ పడుకోలేని దిండులా మారాను.. సిగ్గు లేదా?

నిజమేమిటో నాకు తెలియదు, పక్షులతో నిండిన ఆకాశంలో తన స్నేహితురాలి కోసం గుడ్లగూబలా ఎదురు చూస్తున్న రచయిత్రి ఒంటరిగా, ఒక రకమైన ఫాంటసీ, చాలా సంకుచితమైన ఊహ.
మరియు నేను ఎప్పుడూ ఆశతో అలసిపోను, బహుశా ఇదే వ్యాధి: విస్తృత ఊహ మరియు ఇరుకైన ఆశ.