Сабабҳои ҷинояткорӣ дар кӯдакони наврас чист?
Давраи наврасӣ яке аз душвортарин марҳилаҳои зиндагиест, ки инсон аз он мегузарад ва ҳассостарин марҳалаест, ки волидайнро дар муқовимат бо фарзандони навраси худ, бахусус навҷавонӣ, ки душвор аст, хаста мекунад.Оё сабабҳое, ки кӯдаконро ба каҷравӣ мекашонанд?
1- Надидани волидайн ба ҷуз бо чеҳраи чиркин ва тамасхур.
2-Бо эшон сухан нагуфта, арзу шикояташонро бишнавад, аз сухбатхояшон дилгир шудан ва бидуни бахс бар онхо карор додан.
3- Муносибати падар бо писараш ё бархӯрди модар бо духтараш ба ҳамсол ба ҳамсол, на ба падарпарастӣ.
4- Набудани нармият ва таваҷҷуҳ онҳоро осон мекунад, ки ба ҳар касе, ки ба онҳо ин корро пешниҳод кунад, пайравӣ кунанд.
5- Набудани рӯҳбаландӣ ва дастгирии равонии пайваста аз ҷониби волидайн, ки ба онҳо эътимод мебахшад.
6- Аз ҷониби волидайн дар вақти зарурӣ додани он.
7- Фарёди зиёде ба сӯи онҳо ва пайваста шунидани оҳанги таҳдиду огоҳӣ.
8- Аз эшон дур мондан ё ба муддати тӯлонӣ дар назди дигарон мондан, ҳатто агар бобову биби бошанд ҳам...
9- Рафтори онҳоро интиқод кунед ва онҳоро дар назди дигарон тамасхур кунед.
10- Нашинохтани дӯстон ва ё беэҳтиромӣ кардан бо дӯстон, ки аз беэҳтиромӣ нисбат ба фарзандон шаҳодат медиҳад.
Дигар мавзӯъҳо: