Агар шумо ин сифатҳоро дошта бошед, ҷавон бошед ҳам пиред ва баръакс

Ҷавонӣ ба синни муайян маҳдуд намешавад, балки метавонӣ дар ҳаштод ҷавонӣ ва дар бистсолагӣ пир шавӣ, пирӣ рафторест, ки таслим шудан бо рӯзҳо ба шароиту ҳодисаҳо ва аз байн рафтани ҳадафи зиндагии инсон аст.

Аломатҳои пиршавӣ:

 Хашмгинӣ ва тафтиши чизҳое, ки арзише надоранд

 Ҳар мавзӯи интиқод, маслиҳат ё тавзеҳот ба муқобили ӯ бармегардад "Ту чаро бар зидди ман" ё чаро аз ман нафрат доред!! Ӯ бовар дорад, ки осмон дар атрофи ӯ ва ӯ давр мезанад.

 Насиҳати пайваста.. шахсе, ки бисёр насиҳат, интиқод ва ислоҳ мекунад, эҳсоси пастии ботинӣ дорад, ки ӯро озор медиҳад... бо ӯ бо ислоҳи зиёд сару кор дорад.

 Шикоят ва норозигиро одам аз мехри ватан, халк ё дигарон пинхон медорад.Шикоят хам хисси ботинии хиёнат аст.

 Набудани чандирии зеҳнӣ, ҷисмонӣ ва равонӣ... яъне сахтгирӣ дар фикру ҳаракат.

 Рӯйпӯшӣ, ғамгинӣ, ғамгинӣ аз гузашта ва аз даст додани лаҳзаи ҳозира. Тарс аз ояндаи номаълум ва гузаштаи гумшуда.

 Набудани шавқу ҳавас, ҳавас, банақшагирӣ ва шӯҳратпарастӣ

 Дар наслхо ва асрхои оянда шухрати гузаштаро тараннум кардан ва тухмат кардан. Ҷавонон ҳар рӯз аз дирӯз зеботар аст

 Сустӣ дар қабули қарорҳо, таъхир, таъхир, ҷамъоварӣ, захираҳои зиёди либос ва хотираҳо барои ҷуброни камбудиҳо

 Эҳтиёҷоти доимӣ ба тасдиқ ва вобастагӣ аз дигарон ва ҷалби таваҷҷӯҳи онҳо, ҳатто агар ин беморӣ, ранҷ ва мушкилот бошад ва онҳоро бофтан.

 Бахилӣ, часпидан ба меросӣ, мавҷуда ва бадастомада.