Чӣ тавр истифода бурдани забони ақл ва бадан якҷоя

• Вақте ки касе ба шумо дод мезанад, ором бошед, онҳо аввал хашмгин мешаванд ва сипас шарм мекунанд, баъд аз он ки шумо кардаед, бештар озурда мешавад.
• Ба одамоне, ки бори аввал вомехӯред, бо номи онҳо муроҷиат кунед, ин онҳоро ҳис мекунад, ки нисбат ба шумо боварӣ ва дӯстона ҳис мекунанд.
• Агар ба шумо омӯхтани чизе душвор бошад, онро ба каси дигар таълим диҳед, он шуморо бодиққат мегардонад ва ба омӯхтани он кӯмак мекунад.
• Агар шумо хоҳед, ки аз шахсе, ки бо ӯ чандон наздик нестед, илтифот бипурсед, пеш аз он ки аз ӯ пурсед, ки чӣ мехоҳед, аввал аз ӯ як дархости оддиро пурсед, зеро мардум ба қабули дархости одамоне, ки қаблан дархости онҳоро қабул карда буданд, бештар майл доранд.

• 

• Агар шумо дар хидматрасонии муштариён кор кунед, паси худ оина гузоред, то муштарӣ худро бубинад ва шумо аз таъсири муштариёни хашмгин ҳайрон хоҳед шуд.
• Агар шумо дар як баҳси шадид қарор дошта бошед, аз истифода аз вожаи “ту” худдорӣ намоед, зеро ин калимаи муттаҳамкунанда ва таҳқиромез аст ва ба наздик шудани дидгоҳҳо мусоидат намекунад.
• Агар шумо дар як вохӯрӣ ҳамлаеро аз касе интизор шавед, рост дар паҳлӯи онҳо нишинед, ин шиддати ҳамлаи онҳоро ба шумо коҳиш медиҳад.
• Агар шумо шармгин бошед ва хоҳед, ки ҳангоми вохӯрӣ бо касе ҳузури қавӣ дошта бошед, кӯшиш кунед, ки ранги чашмони ӯро нишон диҳед, ин шуморо водор мекунад, ки мустақиман ба чашмони ӯ нигоҳ кунед, ин шуморо ба таври қавӣ муаррифӣ мекунад.

• Пеш аз анҷом додани корҳое, ки шуморо асабонӣ мекунанд, аз қабили муроҷиат ба мардум, сақич хоидан кунед, зеро ин эҳсоси хатарро аз байн мебарад.
• Агар касе аз саволи шумо саркашӣ карданӣ шавад ё ҷавоби кӯтоҳ диҳад, хомӯшона ба чашмон нигоҳ кунед, ин онҳоро хиҷолат медиҳад ва боиси идомаи сӯҳбат мегардад.
• Агар хохи бидон ки касе туро бо у муколама кардан мехохад ба пои у нигох кун агар похо ба ту ру ба ру бошанд ин далели он аст ки бо ту сухбат кардан мехохад аммо агар бо пои худ ба ту хитоб кунад самти дигар, ин маънои онро дорад, ки ӯ мехоҳад, ки тарк.