מייל אַוועק

איך בין געפארן מיילן און געגאנגען אויף איין פוס, און איך האב נישט געטראכט פון דיך אפזאגן אדער ליידן פון די נארישע פארלוסט פון מיין היימלאנד, איך ווייס אז לאנגווייליגקייט דזשענערייץ ענליכע מחשבות וועגן ליבע, שרייבן און דאווענען, אוי מיין וועלט איז געבויט ארום מיין געבליבענע שטייענדיק אויף צוויי פֿיס.

זיי נישט באזארגט ?
איך װײס, אַז דער ליגן דרינגט אַרײַן צװישן דײַן אַרײַן און אױסגײן און שװעבט אַפילו אױף די צעלן.
און איך װײס דעם חשק, װאָס גײט מיר אַרײַן אין די הענט, צו פּאַטשן די פּנימער פֿון די שרעקלעכע ליאַלקעס, װאָס איך האָב געמאַכט פֿון אַ פחד װאָס איך האָב קײנמאָל נישט גענומען אין חשבון.

איך װײס אױך, אַז דאָס איז מײַן זינד, װאָס האָט געמאַכט דאָס לאַנד מער געדאַנק, װי דער הימל, װאָס איז געװען אַלײן מיט זײַנע װאָלקן װי איך.
און איך װײס בעסער פֿון דיר, אַז ליבע, שלעכטס און טויט זאָלן זיך טרעפֿן אין דער רײנקײט פֿון אַ װײַטן טײַך, און זײ װעלן אַלע שטאַרבן אומגליקלעך.