roedd yn fy ngharu i

Yr oedd yn fy ngharu fel pe bawn yn ei enaid nad yw byth yn llefain, ei enaid wedi ei erydu, ac ar fin cael ei ddiffodd, ni wyddai y dyn tlawd hwnw mai fy nwylaw a roddes iddo fel goleuni.

Bob tro y byddai'n mynd allan, byddwn i'n curo ar ei ddrws ac yn canu cân iddo, roeddwn i'n ddiymadferth, efallai mai fi oedd y drop drop nad yw'n ei weld, yn hongian arnaf ac nid yw'n fy ngweld, efallai ei fod yn aderyn sy'n byw yn y wlad i gyd, efallai mai'r awyr yw'r cyfan, aderyn a'r lleuad a noson hir, a ydych chi'n ei gysuro gyda balconi yn cario blodau Tragwyddol?!

Rydych chi, fy aderyn, yn syml yn ymlusgo i mewn i mi, fel y graith honno y ceisiais ei chuddio rhag fy enaid, ond, yn ofer.