آیا شهر ونیزی عشق از سطح زمین محو می شود و غرق می شود؟؟؟
ما آن را در داستان های عاشقانه می خوانیم، در آن رمان هایی که قهرمانانشان سرگردان و زیبا هستند، در اشعار شکبیر، و در نمایشنامه های ولتر، ونیز است، یا ونیز، یا شهر شناور در ایتالیا، به هر حال یکی از استثنایی ترین شهرهای جهان
ونیز در 118 جزیره، در وسط تالاب ونیزی، در بالای دریای آدریاتیک، در شمال ایتالیا ساخته شده است.
ونیز برای گردشگرانی که قبلاً از آن بازدید کردهاند به همان اندازه یک معمای زیبا باقی میماند که برای کسانی که هنوز از آن بازدید نکردهاند، به نظر میرسد غیرممکن است که چنین شهر بزرگی در دریاچهای از آب، ساقه درختان و باتلاقها شناور باشد.
آغاز زندگی
به گزارش وب سایت ایتالیایی "Livitaly"، گاهی اوقات یک سوال به ذهن خطور می کند: چه چیزی ساکنان را به زندگی در جزیره ای گل آلود، پر از آب و احاطه شده توسط یک دریاچه واداشت؟
پاسخ "ترس" است، که باعث شد ساکنان از خانه های خود در سرزمین اصلی فرار کنند، زمانی که مهاجمان بربر در قرن پنجم پس از میلاد در سرتاسر ایتالیا ویران می کردند.
ساکنان دریاچه باتلاقی برای محافظت، آن را پناهگاه مناسبی برای پنهان شدن در میان ماهیگیران فقیر یافتند که پیش از آنها در ونیز مستقر شدند.
با ادامه تهاجمات در سرتاسر ایتالیا، پناهجویان بیشتری به مهاجران اولیه پیوستند و نیاز به ساختن یک شهر جدید افزایش یافت.
تاریخ تولد ونیز و تکنیک های ساخت آن
شهر معروف ونیز در ظهر روز جمعه 25 مارس 421 پس از میلاد متولد شد و آن زمان تازه آغاز تاریخ طولانی و غنی ونیز بود.
یکی از جذاب ترین داستان ها در مورد شهرهای شناور ساخت ونیز است.زمانی که مهاجران جدید در حدود سال 402 پس از میلاد به این جزایر رسیدند، برای زندگی به فضاهای بزرگ و پایه های مستحکم نیاز داشتند. آنها مجبور بودند برای تقویت جزایر، گسترش سطح آنها و تخلیه آب از آنها برای غلبه بر طبیعت شکننده خود، وسایل امنی پیدا کنند. بنابراین صدها کانال حفر کردند و کنارههای کانالها را با شمعهای چوبی تقویت کردند. آنها همچنین از شمع های چوبی مشابه به عنوان پایه ساختمان های خود استفاده می کردند.
شهرک نشینان هزاران توده چوبی را در گل و لای کنار یکدیگر کاشتند، آنقدر نزدیک که تقریباً با هم تماس داشتند. سپس بالای آن بلوک ها صاف و بریده شد تا سکوهای محکمی برای پایه خانه هایشان ساخته شود.
راز شهر شناور
به سختی می توان باور کرد که چوب با گذشت چندین دهه و قرن متوالی پوسیده یا فرسایشی نشده است، اما راز آن در این است که زمانی که چوب در زیر آب کاشته شد، از آن محافظت طبیعی در برابر فرسایش و آسیب و حتی استحکام و استقامت چوب را افزایش داد.
در واقع، هنوز ساختمانهای زیادی در ونیز وجود دارد که بر روی پایههای شمع چوبی ساخته شدهاند که بیش از 1000 سال قدمت دارند.
امروزه برخی می گویند که ونیز را باید «شهر در حال غرق شدن» نامید تا شهر شناور. اما با کمال تعجب، ونیز از همان لحظه ساخت شروع به فرو رفتن کرده است، زیرا فشار بارهای ساختمان ها و جاده های شهر بر روی خاک و گلی که در بالا ساخته شده بود، باعث راکد شدن آب و ته نشین شدن خاک شد. .
علاوه بر این پدیده، حرکت طبیعی جزر و مد، باعث ایجاد سیل های دوره ای در شهر ونیز می شود که حس غرق شدن را ایجاد می کند. ثبت شده است که شهر ونیز در 23 سال گذشته حدود XNUMX سانتی متر زیر آب فرو رفته است.
برخی از کارشناسان هشدار می دهند که گرم شدن کره زمین باعث افزایش سطح آب دریاها و در نهایت تا سال 2100 سواحل آدریاتیک و ونیز می شود.
ونیزی ها به دنبال راه هایی برای کمک به بقا و شکوفایی شهر خود هستند. ونیزی ها به سخنان نویسنده معروف روسی الکساندر هرزن افتخار می کنند: "ساختن شهری در مکانی که ساختن آن غیرممکن است به خودی خود دیوانگی است، اما ساختن یکی از زیباترین و شگفت انگیزترین شهرها دیوانگی نابغه است."