Ҳоло бо худ оштӣ кунед

1- Ҳамаро дӯст доред ва касеро бадбинӣ накунед.

2- Боварӣ ҳосил кунед, ки ҳама ҳолатҳое, ки шумо аз сар гузаронидаед, таҷрибаи хуб ва таҷрибаҳои арзишманданд, аз ин рӯ ҳама кӯшишҳои шумо муваффақанд, ҳатто кӯшишҳои нодуруст! Аз он чи гузаштааст, пушаймон нашавед ва онро бо он чи дар оянда ҷуброн кунед.

3- Чашмро муқоиса ва дароз накунед. Инҳо ризқу рӯзии тақсим ва сарнавишти ҳалшудаанд, пас аз муқоиса ва нола кардан бас кун, он чӣ дорӣ, бовар кун, ки барои хушбахтии ту бас аст!

4- Бо табиат зиндагӣ кунед, мулоҳиза кунед ва лаззат баред.

5- Ҳарчанд корҳоят афзоиш ёфта ва таваҷҷуҳ ва нигарониҳоят зиёд шуда бошад; Ба шумо дақиқаҳое диҳед, ки дар он мушакҳои шумо истироҳат мекунанд ва ақли шумо бо онҳо хоб меравад, то даме ки шумо ба навсозӣ ва фаъол баргардед.

6- Ба кору бори майда-чуйда гирифтор нашавед

7- Эҳтиром ба хоб; Қисми боқимондаи ҷон бояд боқимондаи баданро пеш барад, бинобар ин, хоби гарон дар давоми як соат ва хоби амиқ бо хобҳои хуби барвақтӣ шуморо бо энергияи баланд хоҳад кард….

8- Хона, мошин ва идораи худро озода ва тозаву озода, нињолњои сабз ва буи муаттар гардонед; Ва он гоҳ шумо хоҳед дид, ки шумо ин ҷойро дӯст медоред ва бо он бештар бахшидан ва оромии бештар….

9- Табассум кунед ва бигзор ҳама дар атрофатон барои шумо табассум кунанд.. табассум роҳат ва саломатист..

10- Бо ҷангҳое, ки ба шумо дахл надорад, наҷангед, ба ҷангҳои хурд ҷалб нашавед ва аз номи дигарон наҷангед.