Панҷ сабаби нокомии эмотсионалӣ

Муносибатҳои эмотсионалӣ ҳамеша эҳсосоти равон ва эҳсосоти олӣ ва аҷибанд, аммо мо аксар вақт мепурсем, ки сабабҳои нокомии муносибатҳои муҳаббат чист? Ҳар муносибат дар ибтидо зебост ва бо тамоми маъниҳои хушбахтӣ фаро гирифта шудааст, аммо ба зудӣ бепарвоӣ ва ихтилоф пас аз чанд моҳ оғоз мешавад ва ишқ бо нокомии эҳсосотӣ анҷом меёбад ва нокомӣ метавонад бо таҷрибаи дуввум ва ё шояд бештар такрор шавад.

Муносибатҳои эмотсионалӣ меъёрҳои муқарраршударо риоя намекунанд ё филми ошиқонаеро дар бораи муносибатҳои воқеӣ намегузоранд.Ҳарду ҷониб бояд дарк кунанд, ки ҳар як муносибат барои худ махсус аст ва шароитҳои он аз муносибатҳои дигар фарқ мекунанд.
Якчанд ақидаҳои нодуруст мавҷуданд, ки ба ин нокомӣ оварда мерасонанд, аз ҷумла:

1- Муносибати бомуваффақият маънои онро надорад, ки ошиқонае, ки бо он оғоз кардаед, қавӣ боқӣ хоҳад монд
Муносибати эмотсионалӣ аз чанд марҳала мегузарад, ки аз ҷалби марҳалаҳои дигар, амиқтар ва оқилона оғоз мешавад ва эътиқоди яке аз тарафҳо, ки шикасти баъзе рафторҳои ошиқона маънои аз байн рафтани эҳсоси ишқро надорад ва идомаи қувват аст. ҳолати ошиқона, ки дар он муносибат оғоз шудааст, мантиқӣ нест ва ҳамчунин маънои онро надорад, ки он аз рафтори ошиқона аст, балки он бояд Ҳарду ҷониб рушди муносибатро аз марҳилаи дигар дарк кунанд ва бо марҳилаҳои оянда мутобиқ шаванд ва мубориза баранд.

2- Муносибати муваффақ ба маънои он нест, ки тарафи дигар бо ӯ нақз накунад ва баҳс кунад
Мубодилаи муколама, баҳс ва ихтилофи назар маънои носозгорӣ ва нокомии муносибатро надорад ва зарур аст, ки ҳарду ҷониб андешаҳои худро баён кунанд ва бифаҳманд, ки вақте калимаи «не» бидуни шарм ва хиҷолат гуфта мешавад, аммо масъала дар шеваи муњокима ва идораи муколамаи ду љониб аст, ки бояд бо мукаммалї хос бошад ва инчунин Дарк кардан, ки баъзан даст кашидан арзиши тарафи дигарро паст намекунад, бахусус дар њолати иштибоњи ў.

3- Муносибати муваффақ ба маънои он нест, ки як тараф хислати дигареро бар ӯҳда гирад
Эътиқод, ки равобити муваффақ дар мувофиқати комили ақидаҳои ду тараф аст ва иваз кардани яке аз тарафҳо барои қонеъ кардани тарафи дигар ба табиати худ, ақидаи ғайримантиқӣ аст, зеро ҳар як инсон дорои табиат ва тарзи зиндагии хос аст ва реинкарнатсияи яке аз тарафҳо ба шахсияти дигар сабаб барои пешгирӣ аз шикасти муносибат нест ва кӯшиши таҳмил кардани диди махсус боиси анҷоми он мегардад. кунчковй ва кашфиёти тарафи дигар.

4- Муносибати муваффақ ба маънои он нест, ки ҳарду тараф беайб бошанд
Як ҳақиқатро бояд дарк кард, ки ҳеҷ кас бе нуқсон нест, аммо нуқсонҳои оддие ҳастанд, ки метавонанд бо ҳам вуҷуд дошта бошанд ва ба онҳо мутобиқ шаванд ва ба табиати тарафи дигар мувофиқанд ва муносибатро вайрон карда наметавонанд ва он ҳам мекунад. маънои онро надорад, ки ду тараф бе нуқсонанд ва нодида гирифтани баъзе рафторҳо ва нуқсонҳое, ки мумкин аст миёни ду шарик ба вуқӯъ ояд, ба хусус дар оғози муносибат, балки ба шарте, ки аз ҳудуди табиии иҷоза берун наояд ва ба ҳеҷ кадоме аз онҳо ҳар навъ ва шакл зарар намерасонад ва ба ҷиҳатҳои мусбате, ки шарикро аз дигарон фарқ карда метавонанд, тамаркуз кунед.

5- Муносибати муваффақ ба ҳукми ғолиб ва мағлуб мувофиқат намекунад:
Бояд дарк кард, ки хар як шахс дорои хислат, хислат, шахсият ва услуби мустакил аст.Фикри нодуруст, ки гуё яке аз ду тараф дар чорчубаи таваччух хукмфармо ва назораткунанда аст, боиси нафасгир шудани тарафи дигар ва сиёх шудани муносибат мегардад. байни онхо ва нобарории катъии он.

таҳрир аз ҷониби

Машварати психологӣ

Райан Шайх Муҳаммад