Чӣ тавр шумо мардро ба худ ҷалб мекунед?

Мафҳуми ҷолибияти зан барои ҳар як шахс фарқ мекунад, то ки ӯ дар зеҳни худ мушаххасоти мушаххаси занеро, ки ба ӯ ҷалб карда мешавад, ҷалб кунад, аммо мафҳумҳои умумӣ вуҷуд доранд, ки ҳеҷ кас аз ҳама табъу муҳит ва фарҳангҳо бо онҳо розӣ нест, ки аз занҳои шумо Ҷолибият дар чашмони худ аввал дар ҳама дар атрофи шумо инъикос меёбад, мо баъзе аз ин сифатҳоро мебинем:

• Аз анъана дур мондан: Ин яке аз муҳимтарин чизҳоест, ки Коко Шанел дар маслиҳати зебоии худ гуфтааст: "Зебоӣ аз лаҳзае оғоз мешавад, ки шумо худатон қарор қабул мекунед."

Хислатҳои мусбати худро тағир надиҳед ва ба шахсияти худ сунъӣ ворид накунед, зеро стихиявӣ ва шахсияти табиӣ ба қалби ҳама дохил мешавад ва онҳоро роҳат ҳис мекунад ва аз ҳузури шумо лаззат мебарад.

• Зебоӣ: Диққат ба намуди зоҳирии худ ва ғамхорӣ ба зебогии худ хеле муҳим аст Намуди зоҳирии умумӣ таассуроти муҳими ибтидоӣ ва тасаввуротро дар бораи шахсияти шумо дар маҷмӯъ медиҳад.

• Зебогии берунӣ бисёр муҳим аст, аммо ин ҳама чиз нест, Зебоӣ танҳо чизе нест, ки мо мебинем, балки он ба зебогии ботинии шумо марбут аст, ки аз қаноатмандӣ аз худ, эътимод ба худ ва дараҷаи фарҳангу зиракии шумо бармеояд.
• Аз дурўѓ худдорї кунед: он њамчун хаткӯркунак барои њамаи љузъиёти зебои инсон аст.Шояд духтари худро дурўѓгўї дида, гумон мекардед, ки ў аз мардон хушбахттар аст, вале дар асл ў танњо аз рўи зохиран хушбахттар аст.Кўшиш накунед, ки мардумро ба худ кашед. шеваи мунофиқӣ ё дурӯғгӯӣ.Чашме ки дурӯғ намегӯяд, зебоӣ ва ҷаззоби бебозгашт мепошад.

• 

• Бонувонӣ: Вожаи занӣ аксар вақт дар васвасаҳо ва кӯшиши нишон додани паҳлӯи ҷинсиро танҳо дар зан ба хаёлоти мо меафтад ва ин яке аз хатоҳои ҷиддитаринест, ки мо метавонем онро анҷом диҳем, зеро занӣ ба васваса нест ва касеро ҷалб намекунад, ба ҷуз аз максади мушаххас Дар нармй ва хушмуомилагй дар муомила, оханги ороми овоз ва шармгинй бо кувваи хислат.

•